Ozan Bindebir Şiirleri - Şair Ozan Bindebir

Zengin, sofrasında havyar yer iken,
Tuz, biber, ekmekle doyan var bizde.
İşbirlikçi; yaban ele yâr iken,
Dürüstleri; hain sayan var bizde.

Kimi reis olmuş, azgından azgın;

İnsanın mantığı işlemez olur,
İşte budur şeriatın içyüzü.
Akıl dışılığı dışlamaz olur,
İşte budur şeriatın içyüzü.

Yöneltir insanı cine, şeytana

Ceylan gözlüm gel vur beni,
‘Aman’ dersem yazık olsun.
Ya sev, ya da öldür beni,
‘Aman’ dersem yazık olsun.

Siyah zülfün karasından,

Bir sır vermiştin bana, gözlerime bakarak;
Bir haini sevmiştin, yüreğimi yakarak.
Gözlerim kor’a döndü, şimşek şimşek çakarak;
Gözyaşım sele döndü, damla damla akarak.

Yıkıldı gönül tahtım, inan hâlâ viranım,

Kravat sandığım yağlı urganmış,
Boğazımı sıka sıka öldürür.
Aptal kafam buna nasıl aldanmış,
Gözüm açık baka baka öldürür.

Bir gün olsun hesaplarım uymadı,

Yaram göz göz oldu elleme dostum!
İçin için kanar gider, bilmezsin.
Beni kötü insan belleme dostum!
Dertli sinem yanar gider, bilmezsin.

Yolumuz yolsuza düştü ezelden,

Allah seni inandırsın,
Seviyorum güzel seni!
Seni de böyle yandırsın,
Seviyorum güzel seni!

Damarlarımda kan mısın?

Yıllardır sevdamı hiçe sayan yâr
Bir daha sevemem hûri olsan da.
Bana lazım değil sözden cayan yâr,
Üzülmem ellerin yâri olsan da.

Tomurcuk gül olsan dermek istemem,

Bilemezler şu gönlümü,
Yaşadığım belli değil.
Boşa geçirdim ömrümü,
Yaşadığım belli değil.

Kara bulutlar gibiyim,

Çırçır deriz bir pınarın adına,
Suya gider akşam vakti bir güzel.
Çok içilir, doyum olmaz tadına,
Çırçıra giderken baktı bir güzel.

Az zaman içinde indi pınara,