Ozan Ali Aydın Şiirleri - Şair Ozan Ali ...

Altaydan Uraldan koştukta geldik
Açtı kollarını gül anadolu
Bir kutsal anaya bin sevda verdik
Yer yüzü cenneti sen anadolu

Malarzgit boyunda bir ışık yanar

Bulbul bağa girmiş gülü arıyor
Ötüyor derdile diller aheste
Gül bülbüle merhem, yare sarıyor
Irmaklar aheste gülüm göller aheste

Garip bir türküdür çalınır sazda

Hakkı blmiyorsan güzellik yoktur Kaşlar keman kiprik yaysa ne fayda İnsan çamurdan bir heykel değilmi Bütün dünya senin olsa ne fayda Güzellik ruhtadır inci misali ALLAH imtehana tutarmış kulu Silkinip bulasın sen doğru yolu Her yanın hazine olsa ne fayda İpek kaftan giysen elin öpseler Geçtiğin yollara güller dökseler Kul tahtında otur,kıral deseler Ahir kayıp ise gene ne fayda Yarının aydınlık, varimiş düşün Büklülmemiş belin, siyahmış sacın Sonun kara toprak bir bunu düşün Bin yıl ömrün olsa sana ne fayda Ademden bu deme geldi bu devran Duruşun kanun olsa, bakışin ferman Sende aynalara küsersin bir an Her yanın güzellik olsa ne fayda Ezelden ebede bu böyle geldi Sultan Süleymana dünyamı kaldı Dolmaz kara toprak hepsini aldı Arkana bakmadan kaçsan ne fayda Ozan Alim ağla kibrin boşalsın Vucudun alevler içinde yansın Yola gel lal dilin ALLAHI ansın Kendini padişah sansan ne fayda

bizki ölümü kızılcık şerbeti niyetine içtik
yüksek dağların doruklarında buz olduk,soğuğa aldırmadan
dosta karşı çekecek tek silahımız
bir demet karanfil bir dikenli gül idi
karlı dağların doruklarında sevdalandık bu ülkeye
iki kişilik

Vurgun yedi kalbim yine bu akşam
Bir garip haldeyim sormayın dostlar
Bozkurt obasına çakallar inmiş
ALLAH için vurun durmayın dostlar

Kan sıçrar beynime zülmü görünce

sensizlik bulutu çöktü düşüme
göz yaşlarım sağnak olmuş yağıyor
ak babalar toplanıyor başıma
ruhum öldü onlar leşi bekliyor

patlamaya durdu gönül volkanım

Adını nisan koydum sevdamın
Canlanırken doğa,kardelenler uyanırken bahara
Adını toprak koydum
Bir erkersen bin versin,sadık yar olsun sana
Adını yağmur koydum
Çatlak dudaklarında sağnağı bekler gibi

Bir korku var içimde adını koyamadığım
Titreyerek uyanırım umarsız kabuslardan
Bir uçurumun kenarındayım
Uzattığın elleri ya tutamazsam
Zaptedilirse aşka dair son kalem
Kelebekler gibi mevsimlikse ömrün

Kibrinden gözleri körelmiş zair
Garip gurabayla etmez merheba
Mal olsa mülk olsa ne yazar sefil
Gelip geçicidir şu yalan dünya

İpek kaftanlara sarsalar seni

Mektuplar mert alemlerin ruh aynasıdır
Mektuplar hasret göz yaşlarının mürekkepleşip kağırda düşüşüdür
Kağırdın kalemle halayıdır,zeybeyidir,barıdır
Mektuplar aslında insanın tuvalidir
Sözcüklerle kağırda çizilen
Elin nasrı alının çizgisidir mektuplar