Osman Tuğlu Şiirleri - Şair Osman Tuğlu

Konuşmak İçin Zaman

Bir arkadaşım yoldan bana seslendiği
Ve atını imalı şekilde yavaşlattığı zaman,
Öylece durup da kımıldamadan
Seyretmem çapalamadığım tepeleri,

Küçük taş ne kadar da mutlu
Yapayalnız alıyor yolu,
Gitmek amacı yok hızla,
Endişe etmiyor engellerden asla;
Geçici bir evrenin giydirdiği
Paltosu doğal kahverengi;

Mesnevi'nin İlk On Sekiz Beyti

Etmekte şikayet kulak ver neye
Ayrılıkları etmekte hikaye

Sazlıktan koparıldığımdan beri

Gök kubbede çiniler parlarken laciverdi
Ona olan aşkımı söyletirdim tambura
O gamlar arasında gezinmeyi severdi
Defi sedef bağrını döver gibi döverdi

Nefret, solgun Danaidler'in fıçısıdır;
Naçar Öç, kanlı ve güçlü kolları ile
Ölülerin kan ve gözyaşı dolu kovalarını nafile
Onun boş karanlığına boşaltır.

Şair bir mukallittir
Taklitte mükemmeldir ki öyle
Acı duymayı taklit eder
Gerçekten acı duyarken bile.

Papatyalar göğünde
yürüyorum.

Bu öğlen sonu kendimi
bir aziz olarak düşlüyorum.

Bu dört beş bahsi ne vakte dek ey Saki?
Müşkül bir de değil yüz de, çok ey Saki.
Hâkiz madem ki ey Saki çeng çal bize,
Bâdız madem bize bade dök ey Saki.

Ömer HAYYAM

Ha Bağdat'ta bitirmişsin ömrü ha Şam,
Dolmuş ha ekşi ha tatlı şarapla câm.
Eğlenmene bak, edecek döngü devam;
Tam ay yeni ay olacak, yeni ay tam.

Ömer HAYYAM

Gül olmazsa da hâr kâfi bize,
Nur olmazsa da nâr kâfi bize.
Mescid, post, tesbih değilse nasip
Kilise, çan, zünnâr kâfi bize.

Ömer HAYYAM