Osman Öcal Şiirleri - Şair Osman Öcal

Yazısı silinmez tuğrası haktan,
Gönül tecellisi kara gözlerin.
Başıma sevdayı doladı çoktan,
Turna teleğinde çıra gözlerin.

Mavi bulut gibi süzülen huma,

Vatan parsellenip kavgam pişerken,
Seraskerlik güden ben’ler nic’oldu?

Yiğit kalkan olup kurşun savarken,
Kerimlik taslayan cinler nic’oldu?

Gelecekte Turan Var

İlim sensin özüm sen, sızım sensin Türk yurdu;
İnancım sen sözüm sen, sen aşkı ender ordu;
Ayna sensin gözüm sen, açık başlı yaran var.

Ecek Acak

Yalancı pehlivan arlanmaz tuştan,
Kurt ulusa künde –ecek –acak’lar.
El sakızı çiğner, çiğnetir baştan,
Dili burna yetirmeyen cakcaklar.

DOSTLAR ÇEŞMESİ

İlhami’ye sözüm vardır
Yazacağım yerim dardır
Havaları boran kardır
Kasırgaya gerek var mı? ....Fatma Biber

Boz aygırın üstünde tarihi çekip geldim,
Altaylardan Tuna’ya bakın asil Türküm ben.
Geçtiğim her kalenin burcuna dikip geldim,
İncitene sözüm var bakın nasıl Türküm ben.

Saka’da Alp Er Tunga Hun tahtında Teoman,

Bal küpünde sirke zannetme beni,
Çalıdayım dikendeyim güldeyim.
Ancak göz yağmuru verir payeni,
Bülbül isen ah u zar et gül deyim.

Ederimiz üç harf bir hece değil,

Şaşı Ne Bilsin

Sevda nedir hangi ana doğurmuş,
Hamurunu nerde nasıl yoğurmuş;
Gönül hanesinden yanmış kınası,
Mor kelebek yaz gülüne uğurmuş.

Hayaller âleminde rüyaları aşk sandım,
Bir sevda kurgulayıp seve seve usandım.

Baktım çıkışsız sokak önümde kale suru,
Giyindirdim kalemi kendi gördü kusuru.

Yanık Türkü(Gülce-Sone’m)

Boyu servi kavak gerdanı sülün,
Özü özümüzden dil dilimizden.
Perde aynı perde tel telimizden,
Gönlüne can suyu çıra bülbülün.