Niçin durmuş gibidir zaman?
Çünkü yarın gelir aynı an; güne düşer
-çalar saatim kudurmuş; tokmağa vurur!
Yoksa farkı nedir, sarı yaprağa, filize?
Bir teker değil mi ki bu;
-çevir ha çevir; çarkı döner kendine;
giderek şişmeye başlıyor kadran,
saat işlemeye isyanda, belli
balona binmiş akreple yelkovan;
-zamanla oynuyor!
saniye başı davul sesi,
‘İçi dışı bir’sen,
-hiç korkma!
‘İyi adam’ derler insana,
Yalandan sevene de yüz vermezler,
Şu, dönme dolap binmeyene bak;
-çılgına döner, işler ters gidince
Neden aynı şeyleri yaşadık biz?
Gönüller bir olunca hani, düzelirdi işler?
Memleket, güllük gülistanlık derlerdi ya hep,
-seyran olurdu samanlık.
Aynı şeye gülerdik :)
Şu kuşlara bak;
-horon teperler ya hep gökte,
Sanki uçuyorduk biz de,
-turnalara nispet o günlerde,
Kargalar bile gülerdi halimize,
-cartlak sesi ne gıcıktır, bilirsin
doğru yerde olmak;
bir melek o;
-pamuk ipi kanat
-pek yaman çünkü,
sanki, cennete ramak,
yanlış zaman yani..
Sür aşkımı, efsuna sür!
‘Büyü’ dersin, olur biter!
Dilim uçkun, güneş aksine
Durma hadi, muştunu ver!
Sine bıçkın, ersin ufka
Ne kadar zor değil mi?
Doğrudan iki laf etmek yerine;
İki dörtlük yazmak,
Dizeleri ağlatmak ve
Hıçkırığını dinlemek dizelerin.
İnsan, zaman içinde devinir gider. Ne zamanı, ne de insanı yaşatan varlığı hiç görmeyiz, belki içinde biryerlerde saklıdır. İnsansı duyguların yerini halk deyişlerimizle hemen biliriz: Yürek.
Yürekler vardır, ölüp gider. Bir de zamanla yaşamın renklerine dost kalabilmiş olanları vardır. Bunlar, evrenin kendilerine getireceği her güzelliğe açık, sevgini asla öldürülebileceğine inanmayan kişilerdedir. Bu yüreğe sahip canlar, karşılaştıkları tüm acıları, çürümüş bir kadavraya dönüşen anıları kesip attıkları yere acımazlar. Çünkü bilirler ki; yüreklerinden kopardıkları parçalar, yerlerine gelecek yenileri için bir aşıdır. Aynen bir deniz yıldızının kolları, kuyruğu kopan bir kertenkelede olduğu gibi.. Deniz yıldızı; kendisini korumak için kollarını koparıp atar. Kuyruğunu kaptıran kertenkele ise yaşantısını sürdürmek için onu bütünler..
Zaman, insandan ayrı düşünülemez niteliktedir, niceliği ise asla algılanamaz. Ancak, yaşadığı anıların tüm yıkıcı sonuçlarını yüreğine kazıyanlar için zaman yoktur. Onlar için yaşam, duvara asılmış tablolar gibidir; sürek avı gibi bu resimlere bakılır, saatler yerinden asla oynatılmaz. Aynen bir jiroskop’un döndüğü karmaşık yapıya benzerler; pencere dışında zaman devinirken, onlar yerküre kadar ataletlidirler.
Artık anılara bakmalıyım
Onlarla gülmeli-ağlamalıyım;
Yoksa ölürüm.
Eski kitaplar şöyle yazar;
Ne zaman sevda geçse yoldan,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!