Orhan Seyfi Orhon Şiirleri - Şair Orhan ...

Hani, o bırakıp giderken seni
Bu öksüz tavrını takmayacaktın?
Alnına koyarken vedâ busemi,
Yüzüne bu türlü bakmayacaktın?

Hani, ey gözlerim bu son vedâda,

Senelerce sana hasret taşıyan
Bir gönülle kollarına atılsam
Bende bir gün kucağında yaşayan
Bahtiyarlar arasına katılsam

Sarahaten, aceba söylesem darılır mı?
Darılmak adeti, bilmem ki, çapkının nazı mı?
Desem ki: ’’Ben seni...’’yok dinlemez ki... hiddet eder.
Niçin? Bu sözde ne var? Sanki hiddet etse ne der?
Desem ki: ’’Ben, seni pek...’’Ya kızar konuşmazsa?
Derim: ’’Bu çektiğim insaf edin, eğer azsa? ...

Anne, zannetme ki gunler gecti de,
Degisti evvelki hissim gitgide...

Bir hircin cocugum, degismez huyum
Seneler gecse de ben yine buyum...

Çok eski zamanda,
- Oğuz Han Hükümdarmış. -
İşitmiştim Turan'da
Bir peri kızı varmış.

Bu nazlı peri kızı,

O, beyaz bir kuştu, uzun kanatlı;
Ardında ışıktan bir iz bıraktı.
Yek gibi dağları aştı bir atli,
Arada bir engin deniz bıraktı.

Uzaktan gelirken derin akisler,

İnsan,
Yaşar, üç türlü şu üç dünyada:
Evvela:
'Şunu sevdim, bunu sevdim!' diyerek
Ömrü sevmekle geçer.
Sözde olgunlaşır ondan sonra:

Dostlarım, toplanın öldüğüm zaman.
Riyayı o günlük bir yana atın.
Tutunuz tabutun bir kenarından,
Bir derin çukura fırlatın beni.

Kalınca büsbütün sizlerden uzakta,

Her akşam muhakkak tesadüfümüz,
Yolumun üstünde yine sen varsın.
Nedir bu sevinçle gülümseyen yüz,
Vefasız, galiba çok bahtiyarsın.

Sen beni aldat da bu aşk oynunda,

Yıllar var ben onu hiç unutmadım
O beni sorarmı hatırlar mı ki?
Büsbütün silinip gitti mi adım?
Gönlünün vefası bu kadar mı ki?

Döktüğü yaşları kurutmuşmudur?