Sen bir gül istiyorsun bir tanem
Gül umuttur benim için
Ve dalında güzeldir
Senin,
Benim yanımda olduğun gibi
Benim atlarıma dokunmayın
Onlar özgür olmalı
Doğada zencefil çiçeklerinde
Dağların en has kekiklerini tatmalı
Onlar özgür olmalı
Bizim olamadığımız kadar özgür
Üşüyor yaz sıcağında
Bir çocuk ağlıyor, duvar kenarında
Aç susuz, üstü başı bin parça
Elinin kiri renk olmuş suratında
Umutsuzluk korkuyla arkadaş
Yıldızları sar bana
Diz, tek,tek yürek acıma
Sarıl, sarıl, sar bana
Canım yanmaz, alışkındır acıya
Acıyı da, aşkı da görürüm ben
Yıldızların parıltısın da
O zamanlar ne de çabuk geçti
Aklımın ermediği zamanlar
Kopan fırtına, yitip giden canlar
Ezbere yattığımız marşlar
Herhalde karanfiller açardı
Mühendis bey söylerdi
Sensiz bir akşam daha oldu
Çiçekler toprağını beğenmez oldu
Su artık yolunu bulamaz oldu
Sensiz yalnızlık dert oldu
-Artık uyu
İmkânsız aşk yoktur güzelim
Sev sev, sev sonsuza kadar
Aşk dediğin, uzaktan uzağa
Umutların gizli sevişmesi değilmidir?
Aşk dediğin,
Anne!
Zaman her şeye ilaç derler
Bize zehir oldu
Kendi yolumuzdu, zordu
Tutturmuş gidiyorduk
Önümüzdeki küçük taşlar
Ayrılıklar,
Buruk bir havaya sarar beni
Gözlerim dalar, uzaklaşırım
ve neden?
Söylenirim için için
Anılar gelir gider,
Işıklar bir yanıyor, bir sönüyor
Yol akıp gidiyor
Yüreğimde bir kıpırtı
Zaman erken
Ben şehirden şehre koşarken
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!