Bir gün
Zamanı yakalayıp
Yüreğime hapsettiğimde
Öksüz bedenim
Bir ışık kümesi olacak
Yalnlızlık, anlamını yitirip
Her an aklım da sen
Gözlerime bak diyen çırpınışlarım,
Bak gözlerime!
Neden?
Mutluluklar çiçeklerin arkasına saklanır?
Adı yalnızlık olsun,aşkım
Elimde sonbaharın
Dağılmaya yüz tutmuş
Kurumuş yaprakları
Aşkım gibi
Korkuyorum, dağılacak
Kötü rüzgârlar esiyor, mutluluğum üzerinden
Umutlarım ve tacirleri ne de güzel anlaşır olmuş
Ezgilerden müziklerden korkar oldum,
Her an bir karanfil kopacak, huzursuz oldum.
Yolu, yokuş olan, yollar vardır
İnsan ayağa kaktı,
Haykırıyordu ademden bu zamana kadar
Yaşamışlıklarına, yeter yeter diyordu
Bükülmüştü omurgası yaşadıklarından
Gözlerinde ki öfke emeğini sarmıştı
Onundu, emekti, kazanılmıştı
Bir mendil düşümü,
Yanaklarından sırıl sıklam,
aşkmıdır gözlerinden yağan,
Yoksa yansımasımıdır mutluluğun,
Bir sızı var içim de derinden gelen,
Bir de kocaman özlem.
Ben sevmeyi özledim
Akşam olmaya yüz tutumuş
yanımda sen..
Dır, dır
Ne yapacağımızı özledim...
Benim yaşadığım yerde
Kuşlara tuzak kurarlardı
Ekmek uğruna,
“Saka” adını ilk öyle duydum
Sonra gördüm
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!