Saatler
Gece Yıldızlarını gösteriyor
Ben esiyorum yalnızlıklarda
Arıyorum seni…
Gece olunca
Yollar bitmiyor
Özlem son durakta ise
Kavuşmak, yolları bitirmiyor
Sevenler sarılmadıkça
Uykusuz geçen yollarda
Kuruluyor olası hayeller
Bir kuş kanat açıyor.
Umutla, rüzgarlara yaslanmış,
Konacak bir dal, bir yamaç arıyor
Gurbet çiçekleri,tomurcuk
Güçsüz narin,Yok dalı yamacı,
uçuyor uçuyor.
Kirli camlar ardında
Güneşin sıcağı
Parlar,gözyaşlarımda
Ordan oraya koşuşanlar
Duvar kenarında
Belki de!
Umudumuz tükenmişti
Ekmeksiz sofralar da
Belki de yarın
Güneş, bizim için farklı doğar.
Kısa mesafede uzun koşuşturmacalar vardır veya öyle sanılır.
Aslında yapılan hiçbir şey yoktur. Beden yerinden kalkmaz her yer uzaktır o an.
Baktığında olduğundan daha uzak yerleri görüyorsundur. Her gün ki yaşanılanlar rutinleşmiş, alışkanlık olmuştur yaşanılan hayat.
Bu durumdan çıkıp kurtulmak için arayışlar başladığı an, bahaneler çıkar bir bir ortaya artık her şey bahane olmuştur haklı olduğunu düşünüp sığınırsın bahanelere.
Gidecegim,yanlızlığıma,
Dağılmış yuvama
Eski anılarla yüzleşip
Kalan son kadehlere
Kaderin kalemiyle yazılmak
Ben seni sevdim
İnsanlığını sevdim
Yok paranla aldığın, zeytini, peyniri
Benimle paylaşmanı sevdim
Dostum bilesin,
Yalnız dünyası olanların
Bir başlangıçtı ayrılık
Yalnız adımlarım için
Düzendi bu kaçık hayat
Açılan bir pencere
Kırılan bir kalp
“Kadınlar, mutlu olamadıklarını buğulu gözlerle itiraf ederler!
Mutlu edemedikleri, kocalarının arkasına sığınarak! ”
Yıllar geçmiştir iyi yaşanamadan ve mutluluk artık çocuklar da saklıdır.
Çocuklara verilen sevgi, özgür olduklarını hissettirir onlara ve özgürlük sanılır yaşanılanlar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!