Orhan Bircan Şiirleri - Şair Orhan Bircan

Ölüyor işte herşey.
Yarına dair ne varsa,
Geçmişe mahkum.
Geçen herşey bir bir ölüyor.
Dünyaya dair her ne varsa:
Güzel, çirkin

Geçti zaman,
Kalan meçhul.
Ömür bu:
Kimine otuz,
Kimine yetmiş.
Öyle yada böyle,

ÖZLEMİMSİN

Ben aşkına mahkum
Ruhumda prangalar.
Zındanında geçiyor,

Duygular ağır ağır,
Düşünceler
Sebepsiz.
Mevsim bahar,
Yüreğe dokunan kar tanesi
Sebebsiz.

SEN

Gül olup rengimi, kuş olup kanatlarımı kıskandım,
Bütün şehir çöl, sen ise serap susamışlığımda,
Bütün şarkılar seni fısıldıyor kulaklarıma,
Bütün kalemler seni yazıyor şiirlerimde

SENİ SEVMEK

Seni, gülüşü gül olup da açan sevgilim,
Uzandığım her kapıda yüzümü saran esintisin.

Seni yürüyüşü yağmur, kokusu nergis

SEN ve SON


Yaşamak bazen gökyüzü mavisi,
Bahara Gülümseyen Gözlerin
Gözlerin ah O gözlerin,

Işıksız odalar,
Dışarda kar.
Ellerim, ellerim buz tuttu.
Oysa yüreğime kan geldi.
Gözlerim umuda dondu.
Yarına dair haykırışlarım var benim,

Şimdi burdaydı.
Geçti
Yoktu.
Vardı,
Yazıldı.
Yüreğime süzüldü,

Toprak ana,
Benim ham maddem.
Çiçeğin,böceğin anası,
Ayak bastığım mâbed.
Yağmurla bulaşan aşk,
Benliğimin kokusu,