Onur Bilge Şiirleri - Şair Onur Bilge

İnsanlardan gözüm korkmuş bir kere
Kendi kendimden de kuşkuluyum ben!
Yalnız, Allah kalsın; gerisi, yere...
O’na teslim, aciz bir kuluyum ben.

Benim sevgim sana çok ağır gelir
Yüksek dozda ilaç alırcasına!
İlgisizliğimse; ya öl, ya diril
Kutuplarda yalnız kalırcasına!

Elini üstümüzden
Sevgini gönlümüzden
Alma, Ya Rabbi!

Duygu zindanından, firari şiir
Prangayı kırıp, ansızın gelir.
Çılgınca haykırır, aşkı anlatır
Ya umursanmaz, ya ölümsüzleşir.

Gülümseyerek ölmek değil
Marifet
Gülümseyerek dirilebilmek.

Renkler paletlerde esir, çaresiz…
İnsanoğlu yalnız, garip, kimsesiz…
Hepimiz, bir yerde tutukluyuz, biz.
Onur öldü, sen nerdesin, sevdiğim! ?

'Irmak kenarına çeşme yapılmaz.'
Rabbinin aşkıdır, çağlar; sende iç!
O yüce sevdadan, kula sapılmaz!
Sağlam yürek ister, var mı sen de iç?

Hâlâ bir damar var, içimde atar
Bitmeyen feryatla “Sen! ..” diye diye! ..
Sevda, bakış bakış gözüme batar
Neden ayrıldık biz can, niye, niye?

Sevginin aklı var mı; sağlıklı sevgi nedir?
Hangi aşk gizlemiyor deliliği, içinde?
Sevginin uç noktası, çıldırtan bir zirvedir
Akıl gittiği zaman gelir, aşk biçiminde!

Tebessümle ölmek değil, marifet...
Ölünce, yaşamı bana tarif et!
Ölü gibi yere serilebilmek
Ve gülümseyerek dirilebilmek...