Onur Bilge Şiirleri - Şair Onur Bilge

Onur BİLGE

Nazan, Işıl’ı sakinleştirmeye çalışarak lavaboya götürdü. Ellerini, nasıl ve kaç kere yıkadığını bilmiyoruz. Kendini bir türlü rahat hissedemiyordu. Çantasında; küçük, yassı ve yuvarlak bir şişede limon kolonyası varmış. Çıkarıp, kâğıt mendillere döküp döküp sildi. Define ona, ömür boyunca unutamayacağı bir ders vermiş oldu. Olay, her salyangoz görüşünde, sağ cebinde bulacağı; soğuk ve kaygan ıslaklık, unutulmaz bir hatıra olarak anı defterine kaydoldu.

O, hâlâ ellerini silip, temizlemeye çalışadursun, diğerleri aralarında konuşmaya devam ediyorlardı. Birkaçı, bulmaca karelerini doldurma derdindeydi, birkaçı da sınavlara nasıl hazırlanmak gerektiğini tartışıyordu. Define, kendisine soru yöneltildikçe, herkes için gerekli olan nasihatler veriyor, aklınca pratik çözümler önererek, herkese yardımcı olmaya çalışıyordu.

Onur BİLGE

Emekli de olsalar; öğretmenler, kendilerini hep sınıfta zanneder, her yerde ve her zaman öğretmeye devam ederler. Öğrenme ve öğretme aşkı ruhlarına işlemiştir. Babam da onlardan... Görünüşte emekli, aslında ilimden emekli olamayanlardan... Her konuda bilgi edinmeye ve bildiğini öğretmeye devam ediyor. Onunla konuşmak demek, kolayca bilgi edinmek demek... Tek sözcüğün anlamını sorsam, sayfalarca açıklama yapar. Bir sohbet başlar ki ardı arkası gelmez.

Eski muallimlerden... O zamanlar öğretmenlere, hocalara, müderrislere, iki sınıflı okullarda başöğretmenlere ‘muallim’ derlermiş. Aristo için de ‘Muallim-i Evvel’... İlimle meşgul olan kişiler bunlar. Geçici de olsa ben de meslek edindim, aralarına katıldım. Çok şey öğrenmem lazım, çok...

Onur BİLGE

Nazan’la Levent’in anlaşmazlık sebeplerinin başında, Levent’in ailesinin, özellikle düğün için yapılan masraflarla ilgili ödemeler konusundaki duyarsızlığı geliyordu. İkinci sebepse, Leven’tin pısırıklığı, kendisini geliştirmekteki umursamazlığı, daha az kazanıyor oluşu, yani kısaca her konuda Nazan’dan en az bir adım geride kalışıydı.

Nazan, hırslı ve kaprisli bir kızdı. Yaş, kültür, ruh ve beyin yapısı olarak eşinden ilerdeydi ve sürekli gelişme yönünden bazı beklentileri vardı. Aşk evliliği yapmış olmalarına rağmen, ömür boyu beraberliklerinin temelinde bir yalan yatıyordu. Nazan Levent’ten gerçek yaşını gizlemiş; bu yalan, evlilik arifesinde ortaya çıkmış, mide bulandırmıştı.

Aşkın en karanlık, en dar sokağı…
Harami gibisin karşımda yine! ..
Sen vitrinlerdesin, beynimin ağı
Sevdan kol geziyor çarşımda yine.

Ne sesin geliyor, ne görüntün var
Yayın mı kesildi, anten mi döndü?
Ruhumda muazzam bir çöküntü var
İçimde yaktığın ışıklar söndü.

Madem meleğimdin, Azrail'imdin
Ya beni alaydın, ya da kalaydın!
Ey, canımı alan! Ey, canım olan!
Benimle olaydın, benim olaydın!

Tek söz ümit verir:
'Ümmeti! .. Ümmeti! ..'
Cenneti gösterir
Onun şefaati!

Kur’an’ı okuyan o kul, ne güzel!
Tasavvuf denilen okul, ne güzel!
Sana erebilen akıl, ne güzel!
Tüm güzelliklerin sahibi Rabb’im!

Beni seninle ört, seninle giydir
Yeni ufuklara düşler çiz, bana!
Çıplak yüreğimi sevginle giydir
Işık ışık, renk renk umut diz, bana!

Ruhum, bedenimin içinde donmuş
Göremez, duyamaz oldum, çevremi.
Kalbim, avucumun içine konmuş
Tamamlayamadan sevgi devremi