Onur Bilge Şiirleri - Şair Onur Bilge

Bu kaçıncı şiir, şiir gözlere?
Bakışın gizemi, yürekte düğüm…
Nasıl hasret ruhum yakan sözlere!
Gözler yeşim yeşim, sende gördüğüm.

Bakışın çatlatır, yürek zarını

Kulağı yarattın, sözü yarattın
Renkleri seçecek gözü yarattın
Güzeli sevecek özü yarattın
Sen, gizlendiğini mi sanıyorsun?

Bana 'incim' demişsin
Sedefi veren sensin
'Aşk sevincim' demişsin
Güzellik gören sensin

Yanarak aşk nârından

Ne hallere geldi İslam âlemi
Heykel saç ektirse saçlanır mı ki
Kendine güldürdü cümle âlemi
Müslüman’ın bağrı haçlanır mı ki

Kimse kendisine yarar veremez

Onur BİLGE

İnsanlar; sevgiyi, sempatiyi ve sıcaklığı aldıklarını hissettikleri zaman, tuhaf bir ürküntüyle şımarıklık raddesinde naza çekmeye başlayıp geriye bir adım atarlar. O adımla açılan ara, sevgi kaynağının da gerilemesi, yok denecek kadar sönükleşmesi ile açılır. Zannederler ki ne yaparlarsa yapsınlar, o sevgi pınarı yanı başlarında çağıl çağıl akacak, hiç bitmeyecek, zemzem gibi sonsuza kadar...

Oysa sevgi, anında karşılık bekler. Sadakat ve saygıyla korunmak ister. Sevme sanatı, duygusal bir dansa benzer. Aşk, romantizm yüklü, aynı adımlarla, sarmaş dolaş, fısıl fısıl, doyumsuz bir ılıklıkla devam ederken, itina ile korunmalıdır. Bulmak zor, kaybetmek kolaydır. Zor olan; onu göz gibi korumak, yaşatabilmektir.

“Sevme! ” demek kolay, sevme bakalım!
“Unut! ” demek kolay; kolaysa unut!
Haydi, yalnız Hakk’a Hakk’a akalım!
Vazgeç, tüm yollardan; doğru yolu tut!

Kolay mı, gönülden atmak sevdayı?

Bebek dünyaya gelmeden
Rızkı iniyor memeden!
Dişsiz diye, çiğnemeden...
Ona yetiştiren Rabbim!

Hazmı kolay, hem de ılık

“Gitme! ” diyecektim, dilim varmadı
Gitmek uzaklara, salmak zor geldi.
Hiçbir iş yapmaya elim varmadı
Sensiz, nefes bile almak zor geldi.

Alışmışım, senin ayak sesine

Gözlerim kamaşır, güneş gözlerin!
Bakış, güzelliği nereden almış?
Tam sekiz cennete bir eş, gözlerin!
Nakış, özelliği nereden almış?

Gözlerin bir dantel, gözlerin oya

Onur BİLGE

Muhalefetün li'l-havâdîs, hakkında da bir şeyler yazmak için araştırma yaptım. Önce sözlüğe baktım, sonra birkaç kitap karıştırdım. Bu sıfatın, Allah'ın sonradan olan şeylere muhalif olması, yani benzememesi anlamına geldiğini, zıddınınsa mümaselet yani benzemek olduğunu öğrendim. Zaten zat ve sıfatları bakımından birbirine zıt olan şeyler birbirlerine benzemezler.

Her yaprağa, her çiçeğe, her insana ayrı bir şekil veren Allah, yarattıklarının hiçbirine benzemez. Göz göze benzemez, ses sese benzemez. Farklı parmak izleri, farklı retinalar, avuç içleri… Her çiçeğe apayrı bir koku, her yiyeceğe bambaşka bir lezzet…