Önder Karaçay Şiirleri - Şair Önder Karaçay

'Kendi geleceğini kendi karartan tek canlı insandır.'

Herşey güzel olacak masalları ile kandırıldık ve oyalanmaya devam ediyoruz. Dünya insan bozulana kadar iyi bir yerdi.

'Umut işkenceyi uzatma aracıdır.'

Batı da halkın kendi hırsızını kendisinin seçmesine demokrasi değil kleptokrasi diyorlar.

Siyasi partiler gibi aracılı temsil sistemleri ile yönetilen, güçlü hukuk devleti ve medyası halktan yana olmayan toplumlarda her iktidar sistemi kleptokrasiye dönüştürür.

Kapital hırsızlar toplumu da zamanla bu hırsızlık sistemden nemalanan bir toplum haline getirir kendi hırsız hallerini hafifletme çabası içine girerler.

Göz değmemiş çiçekler koparırdım göz değmemiş gökyüzü altında Suhara'nın yaylalarında.

Kendi içimde ki sesi dinlemeye mecburdum.
Ben sana mecburum derdi Atilla İlhan*
Ben bana mecburdum

Yeryüzü ile bir bütün olan insan aslında kendi içinde bir dünya. Kendi içinde bir dünya, dünya içinde insan. İnsan içinde insanı ikiye bölen bir nefis. Şeytan insanın kendi içinde, insan insanın kendi içinde. Tanrı kendi içinde insanın içinde duyunc, nefsin niyeti yolunda ayrım yapan us insanın kendi içinde. Bütünleşti yine doğa ile insan iç içe kendi içinde. Şeytan ve şeytanlık artık bu dünyanın dışında bir cehennemde o da kendi içinde!

Önder Karaçay

Ne kadar zor değil mi?

Yetmiş beş yıldır kötü bir niyetin parçası olup yıkıcı hayaller peşinde koştuktan sonra bir zihniyetin kendi ideolojisine yenilmiş olması ne kadar zor değil mi?

Ve insanlık devriminin yenilmez olduğunu kabul etmek ne kadar zor değil mi?

Sevgi ile sınandın mı?

Ya da kendini sevgi ile sınamak istedin mi?

Sevgi ile yaratıldığını unuttuğunu neden düşünmedin hiç?

Herkesin hayatı kendine derstir
Ne yaşadığını en iyi herkesin kendisi bilir
Yeter ki insan
Kendini yakından görmesini bilsin

Bildiklerini konuşmak ve yazmakta amaç

Suç ve kötülük
Fazlasıyla normalleşti
Sıradan olmayan
Seçilmiş kötülerle
Yaşamayı benimsedik
Doğaya, çocuklara, kadınlara

Kendisiyle uğraşan yoktu
Hedefte hep başkaları

Döndüm kendime
Öyle çürük taraflarım vardı ki
Söylemeye varmıyordu dilim

Yanmış, kavrulmuş küllerinden kaç kez yeniden doğmuş tarihin en büyük ulusunu bir kaçık suda boğmaya kalktılar.

Kaşık tutmasını bilmeyen zalim uşaklar
Karşılığını susuz denizde boğulma tehlikesi ile gördüler
Daha da azacak onlar
Biz bitti demeden bitmez türünde bir yamukluk onlar