Önal Irgıt Şiirleri - Şair Önal Irgıt

Bir deli rüzgar gibi
esip gidiyor seneler
gün gelir,soluklar düğümlenip
nefes alamaz olur kişiler

İnsanoğlu,bu durumu,bilir de;

Yüreğime ince bir sızı girdi,
anınca, seni derinden
kırıldım, bir kadeh gibi,
tenimin, en hassas yerinden

Bir kez içen, bir daha ayılır mı,

Saymadım bilmem kaç mevsim bekledim
geçip gitti o güzelim yıllar
sen olmayınca ne mevsimlerde şevk kaldı,
ne de yıllarda duygular
kah,gecelerimde yıldızlarla dertleştim
kah, bulut olup yağmurlarla ağladım

Kalbini, bende bırak da,
öyle git, gideceğin yerlere;
kalp hırsızları dadanmış,
çaldırırmıyım seni, ellere?

Tahammülüm yok, el gözünün,

Hayal içinde, hayal oldu,
eskiyen yıllar gibi, sevgili yarim
ağlar gezerim, Mecnun misali,
sorarım bahtıma, ne olacak bu halim

Mevsimler döner, yine yapraklar dökülür,

Kül bağladı içimde,
kor gibi yanan ateşim,
gözpınarlarım, kuruyup çekildi,
akmaz oldu gözyaşım

Karlı gönlüm güneş açtı;

Aşkıma dayanamazsın;
kaynama derecem yüksek, seni yakar.

Lavlarını püskürten volkan, şaşkın;
durmuş, öylece bana bakar.

Sevmiyorum,senin denizinde,
yıkanıp serinleyen,riya dolu insnları
Tek sebebi; teninin o mis kokusu;
onlara,bulaşıp sindiğinden

İçimi,ısıtmıyor artık;

Her sabah,tan yerinden doğar;
Altın saçlı,güzel mi güzel,bir kız
Ona,bir isim koymak,bana yakışmaz;
O,zaten,,Rabbimizin Od'undan olma aşkımız

Dğlardan,denizlerden,esen meltemlerle;

Tüm dertlere dert demem
benim derdim yanımda
her günüm zehir olur
akar durur kanımda
alışmışım bu halime
ömrün her çağında