Önal Irgıt Şiirleri - Şair Önal Irgıt

Gördüm ki, bir bahar goncası takmışsın,
o, gül kokulu,göğsünün üstüne.
inan ki, sen gülden de güzelsin,
güller seni kıskanır da, hayran kalır benzine.

Bir bakışla, kalbimi yaktın,

Yıllarca,kalp kapını çalıyor, çalıyor;
sen açmıyorsun
gel artık, çok yoruldun!
sinemde, bir soluklan demiyorsun

Bu sözlerime, alındıysan eğer,

Ben, aşkı pervaneden öğrendim,
beyhude döner dururum, cananın nuruna
itiraf etmek gerekmiş olsa,
canı, feda etmektir, onun yoluna

Ben de Yaradan kuluyum,

Ben, aşkı pervaneden öğrendim,
beyhude döner dururum, cananın nuruna.

İtiraf etmek gerekmiş olksa,
canı, feda etmektir, onun yoluna.

Gönül pınarım,akar durur
belki,içersin diye
dağları,yolun eyledim
gelip de,geçersin diye

Kalbimi,sana verdim

Hicran şarabını içirmiştin
kadeh dolusu,elinle bana,
istemem başka baharlar,işte;
onları bırakıyorum sana

Bu gün,baharı yaşadım derken

Peşine düşer oldum;
ümitsizce, bir hiçin
aşkımız,ikimize de yetmez miydi;
bunca, telaş da niçin?

Uğrunda,nice,gönül sarayları yıktım;

Hayalimden, mehtabın bile izini sildi
seni her anışımda hatıran, gözlerimde bir damla yaş olurken;
bak, vuslatınla şimdi dindi
daha dün, bana bir yabancı gibi kalan gönlüm,
bugün, sürura erdi.
Hazana ermeden ömrümde,

Bahçemde açan, nadide bir gülsün,
bu gönül, başka bir gülü, koklayıp sevemez,
gülü seven, dikenine katlanır,
ruhumu kanatsan da,tek bir of diyemez
Sevmeden önce seni, gönlüm susuz bir çöl gibiydi
O çöl, şimdi vahaya döndü,

Bu günü yaşarken,
düşünme dünü
Bir gün,nasılsa bitecek,
ömrün bütünü

Allah'ın ipine,sıkıca sarıl;