Ömer Ulu Şiirleri - Şair Ömer Ulu

Seçip ayırdım anılarımın en güzelini
Seni anımsarım o günde
Hani mevsimlerden bahardı
Üstünde yeni aldığın gömlek vardı
Düğümlemiştin saçlarını gönlümün üstüne
Baharın hoş kokuları sarmııştı Ankara yı

Gediz Nehri ışıltılı bir yıldız gibi
Kucaklarken boydan boya Ege'yi
Gece tam ortasından ikiye bölünür
Yüzün hüzünlü mehtap misali
Gecelerimde parlardı

Hızlı bir tren gelir sevgi vagonlarıyla
Usul usul büyürsün gözlerimde
Elini tutuşum bir romandır,bir şiir
Bir yumuşacık tablodur gülüşün
Alıp götürür sensiz sertlikleri
Yamacını arayan sarp uçurumlara

Niye musluğu kısılmış çeşmeler gibi adeta sızdırır yürek
Bir şelale zincirlerini koparıp koşarken gönlün kelepçelerine
Hep ağırdan alma zorunluluğu okunur yüzlerin diplerinde
Neden sağır duvar olur herşeyi konuşan dudaklar
Kesilir sevgiye giden yolcuların zaten kısık olan ayak sesleri
Bir numara olmaktan vazgeçip,sevgiyi haykırmak, koşup sarılmak yerine

GÜLLERİN İZİNİ TAŞIYAN

Zamanlı zamansız seni her görüşümde
İki çift güvercin havalanır
Gönlümün sarp kayalıklarından
Güllerin izini taşıyan yanaklarına

Kızgınlıkların şimşek olur
Dolanırdı damarlarında
Sulara gömülen gemiler misali
Saçlarının rengine gömülürdü güzelliğin
Tamda alıştırmışken sıcacık bakmalara

Yorgun bir bulut kadar esmerdi
Son dönemlerde her cephede yaşadıkları
Ama idealler maya tutmaya hazır
Sütler kadar beyaz ve temizdi

Tekrar eski günlere dönmek yakıyordu

Acılarım gözlerinin durgun sularında
Eskisi gibi arınmıyor yakıcılığından
Tatlanmıyor sohbetlerimiz
Duygularının kulaklarıma dokunuşuyla

Anlıyorum elveda diyor içindeki masum çocuk

Zamanın zincirlerine vurdum kendimi
Doğan her yeni gün sıkıştırıyor
Musalla taşının ölümcül soğuğuna
Attığım her adım hüzün oluyor
Söylediğim her söz yetim bir gözyaşı
Ben dirhem dirhem azalırken

Gündoğumunda ki taze aydınlığa benzetirdim
Yüzünde ansızın yanan tazeliği

Her sabah ellerinin beyazlığında yıkanırdım
Gözlerindeki sıcacık ışıltılar kurulardı
Hayatımın sel basmış afet alanlarını