Ayaklarım kanatlanır uçardı
Düşünce sana gelen yollara
İçmeden sarhoş olurdu gönlüm
Takılı kaldıkça gönlünün dallarına.
Senli düşünceler dolunca benliğime
Ayın en parlak hali doğar gönlüme
Bir kuş kanadı gibi çırpınan kalbime
Pamuk ellerinle dokun isterim
İnsanın kalbi uçar mı sence
Sürgün yemiş kalbimin
Mülteci duygularıydı
Her sabah kapımın önünde doğan
Yalnızlığın romanı yazılırdı
Sarı bir gül iliştirerek yakasına
Okumaya niyetlenmezdi kimse
Biliyorum seni sevmeye hakkım yoktu
Masum bir çocuğun samimiyetiyle sarılırdım
Sabah meltemlerinde deniz kıyısında ellerinden
Balıkçılar umut toplarken ağlarından
Akşam kızıllığı öperdi seni dudaklarından
Özlem çiçekleriyle gel gelirken
Niyet edip söyleyemediklerini
Vaktinde söylemek için gel
Ertelenmesin birbirimize sunacaklarımız
Katlanmaktan öte şeyler paylaşalım
Bedenlerimizin ateşi sönmeden
Yokluğunda çektiğim her nefes
Habersiz saplanan hançer gibi içime işledi
Dolduramadım içine düştüğüm derin boşluğu
Acıların çeşmesinden mi sulanır aşkların hepsi
Sen kaldırıyorsun düşlerimin üzerine yağan
Gün gelir bu zulüm de yaşlanır
Yerini gencecik ümitlere bırakır
Sığmaz,dar gelir bu dünya
Daracık odalarda çürüttüğün gençliğine
Zaten zorla yaşatılan dünler
Ta kendisi değil midir geleceğin
Ay ışığından çalınmış yüzünü ilk ördüğümde
Düşlerimde çizdiğim dünya düştü avucumun içine
Uzun bir sesizlikteki hüzündü
Durgun bakışlarla sunduğun özlemin
Kumsala yazdığım yazılar kadar yalnızdın
Şakımaya hazır bülbül,ürkek bir keklik
Bir bçerin ürküttüğü bıldırcındın
Sararmaya yüz tutan hayatımın tarlasında
Altın sarısı başağa durmak için
Yeşil rengin istasyonlarına uğrayarak
Dönerken gözlerinden damlayan bakışların
Nasılda değişiyor insanın değişmez sanılan yanları
Kuruyunca insanın yüreğindeki sevgi pınarı
Bir hata zehirliyor tam sırtından hayatı
Mümkün olmuyor bu dünyada ödemek diyetini
Hatıralar can veriyor gözlerdeki simsiyah kinlerde
Bir tutam köz,sıcaklığını muhafaza ederken bedenlerde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!