Bütün şairler ihanet eder.
Sözler katliam sonrası,
Kan pıhtısı.
Sitemler, ağıtlar kamçı gibi,
Acımasız!
Mosmor son yolculuk rengi...
İki ruhu var bedenimin,
Biri ben de duruyor, asi!
Diğeri bedenimin en eski yerinde, korkak!
Bana bu huzursuz bedeni niye bıraktın,
Göze alamadığım bir kadının yerine bütün fahişelerdesin,
Bir ruh değil istediğin!
Aşkları bedenler parçalar.
Çoğalma gecelerinde,
Gerdek diye kutsanan karanlıklarda,
Aşkın vedasında büyütür zamanı,
Kimse sormuyor karanlığın yaşını
Sonunda körleşir ten de,
Tüm gecelerin yıldızlarında tohumlanır,
Gün ışığı.
Gizlice mayalanır gecenin kanı
Tan vakti sancıların sonu,
Sevse de sevmese de toprakları,
Çırılçıplak kalır,
Çok uzun yoldan gelen sözler,
Güneş yanığı sertliğinde,
Toprak kokusuyla
Hep ten de birikir.
Saklanır.
Çılgınca ararken, bekler.
Bademler çiçek açmış diyorsun
Varsın açsın.
Unutmadım! Giderken bakışlarını.
Arkandan bakarken bekledim,
Bekledim, çıldırasıya kahve gözlerini.
Kentin üzerine de hüzün çöktü,
Adımı çocuklara verseler,
Çoğalacağım mı sanki.
Kayıp bir adresten,
Dağlar kadar mektup yazsam,
Ya da bütün kitaplarımı yaksam,yine de üşürmüyüm.
Giderken rehindeki yüreğimi alacakmıyım.
Bu gece özledim seni.
Canın pahasına kaçsan da,
Sokakların tüm ışıklarını söndürsen de,
Bulurum seni bu gece.
Elindeyse al beni senden,
İmkansız her kime gitsen.
Orada vuruldu,
gözlerinden.
Lanetlenmiş bir gece asılı kaldı,
Dal uçlarında.
Bütün anılar suçlu, gözyaşları gibi.
Şimdi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!