Yorgun ve telaşlı geldi eve
Hiçbirşey yemedi
Yorgunluğunu zor taşıdı yatağa
Rüzgarda, kurumuş selvi gibi yıkıldı
Sancılı başını kaldırdı yastıktan
Ağladı
Düşler kurardım
Gündüzleri görmek yasak,
Bütün illegal gün ışığında
Uykularına alan korkardı
İstanbullu değildim, istanbuldum,
Sen istanbulun yerlisiydin
Öyle aşina bir yüz içimde,
Tepelerimden seyrederdin,
Karamlığımdaki ışıkları
Gecelerimse, hep biraz soğuk olurdu
Bizim eskiden
söylenecek sözlerden
ziyade,
söylenmeyecek sözlerimiz olurdu
birbirimize
Hani.. Her ne olursa olsun
Hayır!
Ne hissettin hiç düşünmedim
Seni 'yüzüstü' bir hayatın ortasında,
Yüzsüz, bırakıp giderken
Hiç düşünmedim
Halimi anlatsaydılar,
Ağlardın.
Gülen gözlerinden,
Bir damla kahverengi süzülürdü,
Yanağını ıslatıp üşüyen yüreğime,
Gülüşünün durduğu yere,
Hava biraz serin
üşütüyor sensizlik
Ne gözlerin var sıcak
ne sözlerim yazacak
Yüreğim serin biraz
hayat yine aynı hayat dost,
anlamsızlıkları,
kimi anlamlarla örtmeye çalışıp duruyoruz
ama hep biryerleri açık kalıyor
kah acısı kah hüznü
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!