O yaratılmışların en güzeli
Gökten indirilenlerin en efendisi
Allah'ın yarattığı biricik göz bebeği
O nurlar içinde ahlak abidesi
Oturması birdir onun kalkması bir
Bahçesinde güller biten Aksa
Sana karışanın kanı aksa
Aksada toprak kendine katsa
Azabın en acısını tatsa
Tatsada küllerle havalansa
Korkuyor kalbim korkuyor şairlerden
Korkuyor mısralardan
Ve korkuyor senden
Ne vakit bir şiir görse
Sonu hep ayrılağa müjde
Düşünüyor ve yazıyor sonsuzluğa
Mazide kaldı yaşadığımız mutlu günler
Hüzenleri bastıran neşeler ve düğünler
Ey hayat hatırlatma bana onlar geçen dünler
Yaşanacaklar ise artık hüzünlü bugünler
Kurulacak hayeller yokluklar var
Çıkamamak değil korkum basamakları
Çıkacağım elbet birer üçer yahut beşer
Ne farkederki zorluklar çile keder
Beni zirvede kavuşmak bekler
Çıkacağım ya sevgili
Artık üşümüyorum biliyor musun?
Tenleri donduran soğuk gecelerde
Artık sular söndüremiyor
Cayır cayır yanarken kalbim
Buz tutuyor ruhum varoluşum...
Bir başkasını görüyorum
Bir ben varım bir kalemim bir Rabbim
Hangisine baksam yansıyor evrenim
Güvercinler uçuyor içimde ey nefsim
Sana yazıyor şimdi kalemler
Makyajın akan bir damla mürekkep
Beni saklıyor seni saklıyor
Sabaha bombalarla uyanan
Geceyi rüyalarla kandıran
İnsanlığa avaz avaz haykıran
Ben Mescid-i Aksa
Bahçesinde güller kuruyan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!