Ömer Dilsöz Şiirleri - Şair Ömer Dilsöz

Warek li ber çavên min dileyîze
Keçikên çavxezalî
Kurikên simbêlqeytan
Di serê govendê de bablekanê direqisin
Govend şidiyayî
Rû tijî ken

bilmem sende ne arıyorum,
neden gözlerinde kayboluyorum,
sende kendimi mi arıyorum,
yoksa seni mi kendimde ariyorum?

bilmiyorum...

Sermest û dînim,
neçe yarê,
min nehêle dilbirînim;
aaax dilbirînim! ...

Gözlerinden okuyorum
yaşamın bütün yalnızlıklarını
acıyı görüyorum
yaşanmamış özlemleri
yalnızlığın çığlıkları kulak zarımı patlatıyor
gözyaşların süzülürken yanaklarından

şilêr,
tu ji bo çi serê xwe nixwîn dikî
qey tu digrî şilêr…
qey tu birîndarî,
an evîndar…?

Min diviya hez bikim
Te nediviya
Lê min hez nedikir
Te ji nû diviya
-te hez dikir

rûbarên xeman diherikîn li ser dilistana min
rûpelên dîrokê xwe vedikêşa ji ber pênûsê
zeman ziwade bû li ber hilavêtina dilê min
tu diçûyî û vedigirt kêlika gora min xwîsê

acıların ırmağı akıyordu yüreğimin üzerinden

Bazen bir yıldız kadar uzak,
Bazen bir tebessüm kadar sıcak

Bazen bir kurşun kadar öfkeli,
Bazen bir türkü kadar hüzünlü

Unutulmuş hissi veriyordu bana, untulmuş olma duygusu. Daracığımda kısırlaşıyordu kavramlar, belleğim sanki yitik ve bomboş geliyordu herşey. Anlamı yitirdiği yerden, tekrarı tekerür olacak bir başlangıca hiç hazır değildi daha yeni kapanmaya başlayan yürek yaram…

Birazdan başlayakcaktı her şey; herşeyin yitirildiği yerden… Bir boşlukta dolanıyordum sanki ve halen tükenmemiş iki sözcüğe sığdıracaktım her şeyi: Nerdeydin sen? İlk kez dile getirecektim içimde kanayan yarayı. İlk kez bende ifadesini bulacaktı bana rağmen benim diğer yüzümdeki hep kendimdem bile gizlediğim yaram… İnan ki acıyordu içim; öyle bir acıydı ki, bu kavramlara sığmıyordu, sığdıramıyordum…

Lê Sosinê, malxirabê tu çi dikî li çiyayên Gûzereşa malxirab, hin melûl û stûxwarî, lê Sosinê! ...
Ka were bêhna xwe ya xweş berde nava van hinavên min ên şewitî û min bibe zozanên Gare, Sermedar û Geraşîn e. Lê Sosinê! ...
Lê malxirabê! Tu min zozana Berçelan û Feraşînê bike mêvanê kewên ribat ku Ligel tavdana spêdeyan pirî xweş dixwîne.
Na na, ne weleh tu min bibe ser wan kaniyên sar û xweş, li terazinên dora keviyan dane;
Bila bilbilê malikxirab bêt û strana 'xunava gulê' ji bo dilê me yê kovandar û xwerûjan velorîne...
Hey Sosina minê, Sosê!