Ömer Dilsöz Şiirleri - Şair Ömer Dilsöz

Hestên min gelek herişî ne; bêgav im. Di mejiyê min de bi hezaran pirs tên û diçin. (...?) Dilê min kovandar e, şikestî ye; hizrên min şêlû ne. Ditirsim ji her tiştî; ji her kîte kîtê... Ji dengên xwezayê; qîrîn, qîjîn û qorînan... Ditirsim ji hêviyên xwe. Newêrim wan birêsim û newêrim xeyalên xwe raçînim. Dilê min şikestî ye û hêviyên min birîndar in...

Roj diqulipin. Dem diherike; saet, roj, meh û sal dikudin... Dem zora her tiştî dibe û demildest diçe û bi xwe re dibe her tiştî... Hêj wekî duhî bû dema ku min jiyan nasî û wate li heyiyan barkirî. Bes, hemû jî çûn; yek bi yek, dû hev û ji nişkê ve li pêş çavên min berze bûn; yaren, destebira, birader, hevrê û heval... Dûr û nêz, nas û biyanî... Çû, çûn hemû jî bê seroşûn; tenê bîrhatinên wan mane tomarkirî di birka jêrhişê min de...

Ne min gotibû, hestên min gelek herişî ne vê berêvarê. Vê berêvara ku roj li ser gopikê bilind hêdî hêdî tîna xwe dişkêne û amadehiya xatirxwestinê dike. Tu dizanî, ez qet ji peyvên xatirxwestinê hez nakim, bes! ... Rojeke xweş e îro; hewa hêdî hêdî germ dibe, dihele berfa stûr a ku çiya û newal tev nixumandibûn û wergêrabûne ser rengê spî...

Ji her deverê avzem dizan.

Her dever tijî av bû.

Di nava keviyên berfê re av diherikî.

stranên min
wekî hilmeke sar ji ser zimanê min ditehisin
û di nava bêdengiyê de winda dibin
jan dikeve dilê min
janeke gelek tûj
ruhê min dicemide

sana gelecektim
son kararımı vermiştim
sana her şeyi söyleyecektim
hatta 'çam sakızı çoban armağanı'
bir hediye bile alacaktım
ama nereden bilecektim

anlıyor musun? .......
ben biraz daha ağlıyacağım.....
lülfen...!
lülfen gözlerini çek oradan...
geçme karşıma... gülme... gülümseme...
seni görmemeliyim....

Wekî dilopekê yî tu
zelal û bijûn
Nerm,
Dilovan,
Bibiryar,
Xweşik û spehî...

Dilê demê tuneye. Hestên wê jî çu nîn in. Dem, ji çu nifşan jî nîn e. Ji çu nijadan jî… Girêdayî çu ol û mezheban jî nîn e. Welatê wê, ernîgariya wê jî tuneye. Dem her tiştî dipêçe; çi şênber, çi razber… Dem bi her tiştî dikare. Destên demê ewende dirêj in ku dikare xwe bigihîne her cihî. Çu qedexe li pêşberî wê nîn in. Zagon nikarin demê bigirin dest. Dem herikîneke bêrawestan e. Her tişt di coxîna demê de gêre dibe. Çu kes nîn e ku di bin aşê demê de neyê hêrandin.

Û demên winda…

Xelekên rabûriyê yên ku xwe bi nava ruhê me wer dikin. Hafiza û jêrhişê mirov ê ku ji demên çûyî sîtavkekê digihîne dema ku mirov tê de ye. Demên ku vegera wan nepêkan be, lê xweziya wan her tim di nava mirov de jan vedide… Şeva dîtir ji nav xeleka dilê min dilopek niqutî. Wextên min bûne xewn û daketin ser hişê min. Ez gihîştibûm nik te. Ez, vegeriyabûm wan demên winda û heyamên bi te re dubare dibûn. Keleke bêpayan, janeke bêderman û kuleke sojer di dilê min de radiperiya. Êşgeha jiyanê li nava giyanê min akincî dibû…

dîmeneke reş û spî
ji nav rojnûskeke qurmiçî
ji rojên bihareke nûpişkdayî
min dît
di çirûska çavên te de
erê keça Helepçeyî

1
ew ezê ku di kûratiyên 'min' de veşartiye
ewê ku 'ez' wî nas nakim
ewê bo min biyanî…
ewê li kûratiya dil xwe li min veşartiye
ew ezê ku 'ez' qet nizanim çawaye

Fasila du gotinan;
Ji nav rojên çûyî,
Wextên me yên bêpayan
Demên tu pergî min dibûyî