Çiçek açar, meyve verir baharda
Sararıp, dökülürler hep hazanda
Doğan her şey mutluluğa boğar da
Her şeyi yok eder, üzerdi ölüm.
Hayat, bir kez başlar çok kez biterdi
Umut yoksa mecnun gibi gezerdi
Derdini dağlara, taşlara derdi
Acı çekeni hiç korkutmaz ölüm.
Asla çare değil tahtın, sarayın
Çelikten duvar örsen de etrafın
Makamı, tacı nice hükümdarın
Elinden alan da yine hep ölüm.
Ecel gelip kapına dayanınca
Hiçbir şeyin anlamı kalmayınca
Kendi kendini de sorgulayınca
Pişmanlık yaşatır insana ölüm.
Kayıt Tarihi : 20.2.2024 21:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ÖLÜME DAİR BİR DÖRTLÜK
Yarım yıl ölüyüm, yarım yıl diri,
Ölüyken diriyim; diriyken ölü.
Sonsuz bir hayatın bitmez iksiri,
Dudaklarındaymış, gizli formülü"
Her şey sonlu her şey sonsuz aslında…
Bir ağaçken sonra masa ya da kağıt oluyor sonra belki birisi için yakacak… bi şekliyle ölürken başka şekilde doğuyor. O yüzden tam olarak yok olmuyor.
TÜM YORUMLAR (2)