Ölüm Şiiri - Barış Taşdemir

Baki kalan ölümdür sadece!

Toprak değdiğinde gözlerinin çeperine,

Yanlızlığın soğuk nefesini çekersin ciğerlerine...

Bu son vedada;

İmrenir yağmur,gözyaşlarına...

Gözlerin ezgisi dağılmış,

Bakışların akordu bozulmuştur adeta.

Bu,

Dudaklar ikibüklüm derken ELVEDA;

Sessizce uğurlanmaktır toprağa...

Sırt döndüğünde herkes kabristana,

Kalacaksın bir başına:

Karanlık,soğuk ve yanlız bir odada...

Şimdi kederli bir ses yankılanıyor duvarlarda,

Izdıraba uzanan bir can var orada!

Herşey bir yana da,

İnsan zaten yaşamıyor bu diyarda...
(barış taşdemir.niğde,29 mayıs 2011)