Ölüler Konuşmaz Şiirleri - Şair Ölüler K ...

Sevdiğim her şeyim başkasını yâri oldu,
Yollar ayırdı bizi,
Göz göre göre sevdiğim ellerin oldu,
Eller aramıza girdi,

Yaram hiç azalmıyor,

Sensiz bir mevsim daha geçti ömrümden
Günlerim aylarım perişan,
Mevsimsiz açan gül bahçem perişan,
Ben perişan sensiz bu ömrüm perişan.

Rüzgârlarda savrulan gazellere döndüm,

Yağmur yağıyordu ıssız ve karanlık sokaklara,
Elimde sigaram kalbimde sevdam,
İsminin dudaklarım,
Sevdamı arıyordum ıssız ve karanlık sokaklarda.

İliklerime kadar ıslandım yağan yağmurda,

Ben ağlıyorum gökler ağlıyor
Ümitsiz aşkıma
Yıldızlar tek tek soluyor
Kaybolan ümitlerime

Aylarca hayaller kurmuştum,
Ümit tohumları ekmiştim,
Uzaktan da olsa seni görmeyi,
Şimdi hayallerim yaktım da,
Buralardan gidiyorum.

Bir bir arar sorarım seni
Ne gecede ne gündüzde,
Bulamadım ki seni,
Şimdi çalar söyler ağlarım.

Sen çalar söylerim dersin,

Karlı dağlara adını yazsam,
Beni sever miydin?
Yoksa bırakıp gider miydin?

Ağlara adını kazısam,
Senin için kendimi değil,

Bıktım böyle sensiz yaşamaktan,
Her gün yeniden başlayan acılarda,
Yanıp kül olmaktan,
Bıktın sensiz geçen günden, aydan.

Şimdi ben şu karlı dağlarda,

Yüregimden yaralandım,
Ne tututanacak bir dalım,
Ne de sıgınacak bir limanım var,
İşte böyle yaralıyım.

Fırtınaya tutulmuş gemi misali,

Neyleyim bu dünyayı
Neyleyim doğan güneşi
Sonunda sana kavuşmak yoksa
Neyleyim bu ömrü