Ölüler Konuşmaz Şiirleri - Şair Ölüler K ...

Sevdan ile düşmüşüm yollara,
Mecnun muyum Kerem miyim bilmiyorum,
Aşarım karlı dağları da,
Ferhat mıyım Şirin miyim bilmiyorum.

Bazen yağmur olur yağarım,

Boynu bükü kala kaldım orda öylece,
Sen üzülmeyesin diye,
Sakladım göz yaşlarımı sesizce,
Sen istanbula giderken

O her derdime derman sandığım,

Seni seviyorum diyorum
Sen neler soruyorsun
Seni kaybetmek ne demek
Hayatın belki de sonu demek
Benim gönlüm harman yerimi
Her gelen geçsin

Bir sevda rüzgârına kapıldım sanmıştım,
Meğer nasılda aldanmışım,
Mutluluk ararken,
Yine acılar sardı dört bir yanımı

Oysa ne mutluydum kendi dünyamda,

Yine açmış sinelerini,
Ok eylemiş kirpiğini kaşını,
O badem gözlerini,
Vurur sineme sineme benim,

Açma yar sinelerini,

Hasretin buram buram gözümde tütüyor,
Taze sıcacık fırından çıkan ekmek gibi,
Yüreğim deprem yeri sanki
Yıkıp döküp virane,

Bir yangı yeri gibi,

Biz bu yola çıkarken tam on yedi kişiydik,
Hepsi birbirinden delikanlı tam on yedi kişi
Bir ikimiz vuruldu şehit oldu,
Bir ikimiz mayına bastı, kolunu bacağını verdi
Üç beşimiz donarak, yolda kaldılar,
Şimdi geriye on yedi kişiden kaç kişi kaldı.

Işıgımdın sen benim ben senin pervanenim,
Mecnunda daha mecnun biri varsa o benim,
Sevdimki ama bilmem neyin nesi demişsin,
Ben senin delin divanen değil de ya ben neyim

Saçalrını gizli sevdim bunu böyle bilde gel,

Hiç yüzüme gülmeyen bu kaderime şansıma,
Bana acı veren aldığım her nefese,
Geceme gündüzüme,
Bahçemde açan gülüme bülbülüme,
Küstüm işte her şeyden mutlumu sun.

İlkez bu kadar güzeldi bu şehir
Neydi bu kadar bu şehiri güzel kılan
İlkkez bu kadar zor geliyor bu şehirdengitmek
İlkkez acı veriyor buralardan gitmek.

İlkkez kelimeler kifayetsiz ve anlamsız,