Nurten Tarım Şiirleri - Şair Nurten Tarım

Adı mı yok bu girdabın kayboluyor insanlık
Görünmeyen teller örülüyor örüyor güçler
Yok oluyor
Soykırımın insan insanı insan yapan değer
Yok oluyor onurlu yaşam
Sınıfta kaldın ey insan kaldın sınıfta

Yüreğim yaslı, soluğu tükenmiş rüzgarlara
Saklasan da sende yazılısın bende
Anlamım yok mu ellerimi uzattığım gece gözler
Çarpıyor her satırda her dizede nice yürek
Gönüller kırılsa da her kalem bir bayrak

Sevda oku değince
Mevsimler aşk iksirini içmeye aç
Ayva çiçek açmadan çiçeklenir kiraz
Uyanış mahmurluğuma düşer bir telaş
Döner yüzünü ilkbahar
Deniz çarşaf açar giyer köpükten elbise

Dünyanın dönüşümü başımı döndüren
Yanardağdan çıkan lav mı içimde acı esinti
Sel gibi akan yağmur mu gözlerimden akan gözyaşı
Çöl gibi kupkuru kratere benzeyen yüreğimmi
Bir zamanlar yemyeşil vadi olan.
Serap gibi görüp kavuşamadığım

Alev alev yaktın yüreğimi
Kor oldu bedenim
Saplandım seni gördüğüm güne
Sabredemiyor gönlüm

Lisanı yok aşkın

Bakışımın mumyalanmış genç yıldızı
Yaz sıcağında yazgımın yanıklığı
Nehir olup aktın üzerimden
Sünger gibi kokunu çekti bedenim

Dizginlerinden kopmuş küheylan bakışlım

Bakışların buğulu ve derin
Aşka davet eder buselerin
Duyguların sağanak yağmur
Bagrıma iner
Islandıkça yaşadıgımı anlarım
Gönlümün pınarına süzülür

Doğanın senfonisi yaprakların hışırtısı
Dağlar nice aşklara dergah
Rüzgar seranat, yüreğimi dağlar
Mor dağlarımda saklı yanlızlığım ağlar
Dağlar sevdan, yüreğimi dağlar
Süngüsü düşük sessizliğin nöbetçisiyim

Bahardır adım güneştir sembolüm
Umutsuzluğa çiçek satarım
Hasretliği süpüren rüzgarım
Gönüllere dost seyyahım
Kırgınlıkları toplayan hurdacıyım
Kış gönülleri bahara döndüren falcıyım

Titretir kırları alazında uzanan bedenler
Papatyalı gözleri sarar sevmeler
Yayla yoluna düşmez dünyanın gamı
Gönülleri devirir bir bardak aşk şırası

Demlendi sevdanla gönlüm