Nuri Can Şiirleri - Şair Nuri Can

Kusura bakmayın sizden değilim

Gülen bir gülü dermiyorsanız
önüne bir ömür sermiyorsanız
insanlığa değer vermiyorsanız
kusura bakmayın sizden değilim

Ateşten bir gül gibi
düşünsem
zihnim yanıyor
dokunsam
kanadına kezzap damlamış
bir kelebek gibi

Herkesin akıllı olduğu bir dünyada
delinin biriyim ben
asi bir rüzgar
gazel düşmüş yapraklar gibi
oradan oraya savrulan…

Vahşi çığlıklarla savrulurken çöl
ölüm askerleri kol gezecek korku vadilerinde yine
topa tutulacak sığınaklar dört bir yandan
ayaklar altında kalacak yaralı Filistin ve düşleri

Bilirim birazdan ateşe verilecek evler yine

Ne zaman seni düşünsem
bir kuş ötüşünde bahar gelir dağlara
kanatlarında yüreğimi okşar ellerin
bütün ağaçlar yüregimde tomurcuklanır
bütün çiçekler gözlerimde
bin bahar saflığına bürünür hayat

Bir gül yaprağı gibi yaşam ayaklar altında
nereye baksan hüzün konar gözlerine
yıllardır ki ırmağı yaralı canevinin
akıp gider sancıyarak mevsimlere
çekilir bir köşeye seyredersin sessizce
sessizlik ki, içine gömdüğün o derin çığlık

Benim yalnızlığım
yüreğimin içinde
gizli bir sızı
acısını kimsenin bilmediği...

benim yalnızlığım

Bir baharı yaşamıştık seninle
Bir yazı
Bir kışı
Bir sonbaharı
Bir aşkı paylaşmıştık seninle

Bütün istasyonlarda hüznümün sureti asılı
infaz bildirilerim okunuyor bütün sokaklarda
düşlerimi rehin bırakıp yıldızlara
gecenin bir vaktinde
örtüp üstüme karanlığı
ellerimi cebime, seni kalbime koyup

Sunu

Erzincan Munzur dağı eteğinde Caferli köyü ve Munzur yaylalarının doğal güzellikleri arasında doğdum, orada büyüdüm. Caferli ve çevre köylerinin insanı genelde gurbetçidir.

Benim de çocuk yaşlarda başladı gurbet hayatım. Gittiğim, yaşamımı sürdürdüğüm yerlerde hep oraların eşsiz güzelliğini, engebeli doğasını ve sıcak içli insanını aradım. Bu nedenle özlemlerim tümüyle Caferli ve Munzur yaylalarında kaldı.