Nurettin Sevim Şiirleri - Şair Nurettin ...

Dünyaya getirdin hem de süt verdin.
Varını yoğunu önüme serdin.
Soğukta giydirir, üşüme derdin.
Hakkını ben nasıl öderim anne?

Yıllarca taşıdın beni kolunda.

Tilki uzanamadığı üzüme “koruk” dermiş.
Kedi erişemediği ciğere “pis” dermiş.
Keçinin uyuzu, suyu oluktan içermiş.

Yılan: Kendi eğrisini bilmezmiş.
Deveye:“Boynun eğri” dermiş.

Senin hakkını ödemek zor öğretmenim.
Methiyeler yetmez sana.
Sana köle olacağım.

Seni ne kadar övsem az öğretmenim.
Övünsem de yetmez bana.

Hepimiz kardeşiz dostça yaşarız.
Akarsular gibi çağlar coşarız.
Durmadan ileri birlik koşarız.
Dünya bilsin bizi dost millet diye.

Bizim aramızda yoktur düşmanlık.

Diyorlar: “Akıl yaşta değil, başta.”
Öyleyse neden farklı düşünürüz her yaşta?

Aklı beyin yönetir, beyin de elbet başta.
Lakin olgunlaştıkça aklımız erer başka.

Mehmet Emin esas adı.
“Molla Amca’dır” lakabı.
Doksan altı yıl yaşadı.
İki bin üç; öldü babam.

Haramı görmemiş gözü.

Bu fani dünya yalanmış meğer.
Sen de fanisin insansan eğer.
İnan bu hayat kulluğa değer.
Fanidir dünya. Fanidir, fani.

Hayat kısadır, tez gelir geçer.

Uykudan uyanmış belli.
Annesi söylüyor ninni.
Elleri var mini mini.
Sevimli, güzel yavrucak.

Açmış gözünü dünyaya.

Malındaki kırkta bir, o fakirin hakkıdır.
Zekâtını verirsen, Allah onu arttırır.

Zekât zengine farzdır, vereni de kul yapar.
Zekâtını vermeyen parasını pul yapar.

Havran ovasında zeytin tarlası.
Siyahı, yeşili, olur kırması.
Kur’an-ı Kerimde cennet hurması.
Havran’da yetişir zeytinin hası
Sele zeytinine doyamam Havran.
Güzelliklerini sayamam Havran.