Nuran Karaca Şiirleri - Şair Nuran Karaca

Sen istedin,
Karanliktan siyrilmamayi
Adim atislarin
Aydinliga karsi sessiz ve,
Sözde, temkinliydi.

Gitsende;
Yine döneceksin
Bana mutlaka.
Iste,
"O "niyetle
Giderken kilitlemissin

Ask, cikti nihayet ,
Uzun bir dinlenmenin
Ardindan
Bu defa
Ilk ve,son seferine.

Seninle cikmistim,
Bu mechul yola.
Simdi sensin yine,
Beni
"O "mechul yolda
Yalnizliga terkeden.

Izi silinmis bahcelerde de;
Benzersiz güller acarmis
Büyüdükce dallari
Dikenleride
Kendi goncalarina batarmis.

Farkinda, degildin.
Kapilipta öfkene,
Onun cani diye yaktigin,
Aslinda kendi canindi.
Bunu,
Yanginindandami anlayamadin? ...

Belki de bayramların en tatlı heyecanı;
Gelmelerinden umut kesmek üzere olduklarımızın
Aniden kapımızı çalmaları umududur..

Bir daha sana,
Canim demeyecegim asla!
Cünkü,
Her canim deyisimde
Yaklasip acimasizca
Büyük gayretle

Öyle ince ince;
Hesabi yapilmaz askin:

"Gönül borcun olmasa ona "
Bir yürek alacakli telasiyla
Vurmazdi kapina.!

Anladim...
Sen yine mechullerdesin.
"O "yüzden kisiktir sesin,kesiktir mecalin.
Pencerene vuran yagmur tikirtilari,
Olmustur tek arkadasin
Her ziyarete gelisinde mutluluk duydugun