Nuran Karaca Şiirleri - Şair Nuran Karaca

Seninle cikmistim,
Bu mechul yola.
Simdi sensin yine,
Beni
"O "mechul yolda
Yalnizliga terkeden.

Sen istedin,
Karanliktan siyrilmamayi
Adim atislarin
Aydinliga karsi sessiz ve,
Sözde, temkinliydi.

Gitsende;
Yine döneceksin
Bana mutlaka.
Iste,
"O "niyetle
Giderken kilitlemissin

Ask, cikti nihayet ,
Uzun bir dinlenmenin
Ardindan
Bu defa
Ilk ve,son seferine.

Döndürüpte dile getirdigimiz sözler hep ayni
Cünkü, sevginin degismedi anlami..


11:16 10.02.2014

Izi silinmis bahcelerde de;
Benzersiz güller acarmis
Büyüdükce dallari
Dikenleride
Kendi goncalarina batarmis.

Farkinda, degildin.
Kapilipta öfkene,
Onun cani diye yaktigin,
Aslinda kendi canindi.
Bunu,
Yanginindandami anlayamadin? ...

Belki de bayramların en tatlı heyecanı;
Gelmelerinden umut kesmek üzere olduklarımızın
Aniden kapımızı çalmaları umududur..

Bir daha sana,
Canim demeyecegim asla!
Cünkü,
Her canim deyisimde
Yaklasip acimasizca
Büyük gayretle

Öyle ince ince;
Hesabi yapilmaz askin:

"Gönül borcun olmasa ona "
Bir yürek alacakli telasiyla
Vurmazdi kapina.!