Nuran Karaca Şiirleri - Şair Nuran Karaca

Hüzünlü gözlerin;
Yine hüzünlü:
Sanki,
Yeni caglamista durulmus gibi.

Sen saklasanda,

Gizle ,bakislarini herkesten.
Yavas yavas dolgunlassin,
Sevgin bana gözbebeklerinde.

Yoksa,deli edersin beni.
Bakma, benden baskalarina öyle.

Ben sana,simdi neyimsin diyecegim!
Kanimda oldugun halde,
Bunu
Dile getirmeme casaret vermiyorsan.

Benden, yildizlar kadar uzak

Kendine kiziyorsan,
Mutlaka sucun vardir.

Sucunu Kabul ediyorsan,
Düzeltme yoluna girmissindir.

Yeter hayat! her dogan günde
Yeni icatlarin var acmaya basima.

Ihtiyacim yok artik,
Bir sürü oyalayici dil dökmene.
Dertle demlendigim yeter!

Ben geldim bahar mor gelincik...
nihayet uyandım uzun uykumdan,
tereddütsüz tut narin yapraklarımdan
kökümü dirençlendirdim
küskünlüğümü kara kış altında bıraktım.

Bu gün, gelme üstüme benim!
Bu gün, yine siir olasim var!
Caglayip akasim,
Kendimi kelimelerde bogasim var.

Yine, kendimi kelimelerimin atesinde,

Öze degil,
Göze hitap etsede bu devir.

Bu saltanat gecicidir
Sonunda kazanan
Güzel, kalplerdir.

Nasil istirki bu böyle ?
Hasretinle,
Yaptigim her anlasmayi
Zaman gittikce bozuyor.

Azardan, kovulmadan,

Affı olmaz aşığın,
dikkat et her adımına
onu denemeye kalkışma.
kıskandırıp
naz edeyim derken
bir bakmışsın