Hani bazen gündüz vakti, gökyüzü kapkara bulutlarla kaplanır.
Sanki yeryüzündeki tüm kötülük buharlaşmış da gökyüzüne çıkmıştır.
Kararan kalplerimiz, üstümüzdeki göğü de karartmıştır.
O an işlediğimiz günahlar o kara bulutların içinden felaket olup üstümüze yağacak gibidir.
İnsanın içini bir umutsuzluk, bir karamsarlık kaplar.
Oysa ben çocukken
Ne de çok severdim Ankara’yı
Kırkikindi yağmurları yağarken
Futbol oynardık Ankara’yla beraber
Sırılsıklam ıslanırdı kaldırımlar
Ankara üşütür hasta olurdu
Senden sonra iyice kırdım kafayı
Belki kaç kez dolaştım dünyayı
İnsanlar tanıdım, binlerce fıtrat
Herkesin dilinde başka türküler
Benim dilimde hep aynı nakarat
Ey dikenli çiçek, ey taşkın Fırat!
Gece kefen giyer,
Ama yere hayat yağar
Dağlarda ulurken kurtlar
Köpeklere kalmıştır, sokaklar
Çünkü şehre kar yağınca
Köpekler kurt soyundan olduklarını hatırlar
Sen İstanbul oluyorsun bu hikâyede
Bense şu Salacak merdivenlerinde
Giden sevgililerin şerefine
Çay içerek kafayı bulan adamım
Sen İstanbul oluyorsun
Ben şu Galata Köprüsü'nde
Bir boşlukta yürüyorum
Etrafımda sahte insanlar
İç içe geçmiş sevdalar
Yarattığı yalan dünyada
Hapsolmuş esir ruhlar
Dün gece bir sokakta
Zifiri karanlıkta
Yalnız başına yürüyen
Bir cesetle karşılaştım
Ürkütücü bir ıslık çalıyordu
Önce korktum, yüzü soluktu
Görünmez oldu artık, zaman mı perdedir
Baki'nin gazel yazdığı o İstanbul nerdedir
Nedim'in sesi susmuş ve Sadabad yıkılmış
Itri'nin gül bahçesine apartmanlar yapılmış
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!