Nuh Üstün Şiirleri - Şair Nuh Üstün

Her şey aşk değil miydi?
İçimi böyle lime lime eden kim
Neden tutuluyor dilim,
Neden kırılmış oyuncaklarım
Ah ben şu annesi olmadan
Uyuyamayan çocuklardanım

Aylar var ki ben
Yaşıyorum,
Kitapların ve duvarların arasında...
Sabah on akşam on sırasında
Yalnızım hep bu çalışma esnasında
Sonra sen çıkıp geliyorsun

En namuslu esnafının
İnsanlığını pazarladığı
Kaypak bir şehirdir burası
Ve biz onun
Küf kokulu sokaklarında
Çürümüş sevdalar yaşayan

Ben bu eski gemide
Her rolde oldum
Tayfa da oldum
Kaptan da oldum
Yeri geldi koştum
Yeri geldi durdum

Kızın kızıl yanaklarından
Yıldızlara sıçrayan kanı
Sildi elleri buğday kokan
Siyah saçlı bir delikanlı

Tükendi sermayem
Yok cebimde
Tek bir metelik
Elimdeki tek şey
Bir vapur, bir deniz

I. YOL

Yaşamla ölüm arasındaki kısa yarışta
Bir yılkı atısın! Doğ ve koşmaya başla

İyi şair sözleri vezne işlemekte mahirdir
Oysa onun her mısrası başka bir şiirdir...
Sanma ki yazan sadece Mehmet Akif’tir
Her şehit her gazi, tüm millet ona şairdir...

Akif'e yazdıran ardındaki şanlı tarihtir.

Bir gürültü kopar derinden
Açılır demir kapılar, aniden
Tenden içeri girer bir yabancı,
Oysa ne kervan vardır ortada
Ne de haber veren bir kervancı
Sessizce batan güneş gibi öyle

I.
Kızın al yanaklarından
Yıldızlara sıçrayınca kan
Yerinden kalktı tüm cihan
Öptü onu üç kez alnından
Geçerken tam yanlarından