bazen insan !
parmak uçlarına basa basa,
zerre kadar arkasından toz kalkmadan
kalabalığa karışıp, uzaklara gitmek ister..
bir yanı koca bir hasret
diğer yanına
Yaşam çizgisi içerisinde ne çok sebepler vardır.
Ağlıyorsam sebep,
İçiyorsam sebep,
Seviyorsam sebep,
Sebep, sebep, sebep
İnsanlar yaşarken ne çok sebepler arkasına sığınırlar..
Şimdi kalbimin, göç vakti gelmişti
Yeşil bir ırmak kenarında
Serin kıl bir çadırda
Kızıl saçlarını okşamak vardı.
Kırgındı kalbim sana
sonunda o da kabul etti
benim gibi olmadığını.
keşke birileri daha önce bize anlatsaydı
ve,
her gün yüz çevirdiğimiz sevgi.
sana,
Ne zaman başını kaldırıp,
Bir parça sevmek istesen.
Hayallerin birileri tarafından hep çalınır.
Hangi kafesten kaçtığını
Hangi suçun, suçlusu olduğunu bile bilmiyorsun
Hep saflığının hanesine yaz gitsin
Yine bugün seni düşündüm
Saçlarını yüzünü gözünü
Yürüyüşünü boyunu bosunu
Nefes alışına varıncaya kadar..
Yine bugün seni düşündüm
senin de, sancılı bir günün olursa
sitemin olmasın yalan dünyaya
çıkar şapkanı, koy önüne..
düşün...
düşün....
Sevda dedikleri, bir umut !
Umut edebilmek !
Uykusuz gecelerin üzerinden kaç umutsuz gece geçti
Sanki yangın tünellerinde boğulmuş
Her gün yeni bir şeyler eksilir üzerinden
Sahi eksilen hep, yani umutlarmış
Biz sevdanın tozlarını yuta yuta büyümüştük
Sevgiye aç, gönlümüze köle olmuştuk
Gün oldu ağlaştık
Gün oldu yeni bir günle beraber gülmeye çalışıyorduk
Şerefi alın teri ekmek kadar
Şerefli bildiysek eğer, suyumuzdandı
Farzetki çok sarhoştu, ne dediğini bilmiyor.
Her kafayı bulduğunda, seni çok sevdiğini söylüyor.
Bari söyleyin o dilbere, bundan sonra iki duble atmadan önce, sevdiğini söylesin.
Çünkü:
Sarhoş sarhoş, kuş bile sevdirmezler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!