Gökyüzünde titriyor bulutlar
Çaresiz kalmış dalında yapraklar
Bir çıkmaz içinde şimdi tüm sokaklar
Kuytulara çekilmiş çaresizler,ıslanacaklar
Gökyüzünde titriyor bulutlar
Aşk cesurları sever
Çıkarıp kalbini atabilir misin ateşe
Sıcak bir merhaba için uzatabilir misin elini
Sevebilir misin yeniden
Sebepsiz gülüşlerin
düşün
gözlerini kapatmışsın
sırtını bir salkım söğüte yaslamışsın
yanından akıyor bir nehir
kokusunu taşıyor rüzgar,uzak kırların
gözlerini kapatmışsın;
Ne kederler biriktirdim sol cebimde
Ne özlemler
Ne umutlar
Belki de büyük kabahatler
Kırık, buruk, örpelenmiş bir adamım şimdi
Uzaklarda kalan bir anıyım sadece
gün ışıyordu
karşımda bir sen bir de uzanıp giden mavi deniz
gülün kokusu geliyordu bahçeden
sohbetler ,anlama arzusu ve dilimin ucundan dönen tümcelerim vardı
seni seviyorum demek mi bu sessizliğim
kara gözlerinde gecenin sakinliği
Ürkekse kalbim
Telaşlı ise ellerim
Sebepli sebepsiz ise gülüşlerim
Gözlerine dair hasretlerin içinde parçalanmışsa yüreğim
Sebebi sensin bu hallerimin
Ey benim şımarık yalnızlığım
Sen hiçbir şeye benzemiyorsun
Yine kalabalıklarda kendine bir yer arıyorsun
Utangaç, çekingen,ürkek
Minik ellerinden tutsam
Sen yoktun ,ben yoktum
Kimsesizdi kediler ve boştu koltuklar yalnız trenlerde
Ellerinde ipi kalmıştı sadece
Neşesi de kaçmıştı uçurtma uçuran çocukların
Gökyüzü de yoktu
Yeryüzü zaten dardı bana
Bir yolu bulunacak sevmenin
bir günü devirmeden
bir aşkı öldürmeden
bir yolu bulunacak sevmenin
kavuşacak gözlerimiz bir birine
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!