Nevzat Güney Şiirleri - Şair Nevzat Güney

İlan edilmemiş bir manifesto
Yazılmamış bir tarih
Tarafları olmayan bir anlaşma,aşk
Neden sancılı her doğum
Neden senin kadar zor sevmek
Kalbim unut bu aşkı

Önümden geçip gittin
Gittin mi sahiden?
Ben kalakaldım orada
Sana rastladığım o kaldırımda

Kendimi yenip,merhaba demek istedim sana

Sanki bir birimizi görsek
Güneş görmüş kar gibi eriyip gidecektik
Başımızı eğerek,
Kurtulabilir miydik acaba bu büyük günahtan?
Piç edilmiş bir aşk-en büyük günahımız

Ayaklarım bir pergel gibi kanırtarak çiziyor kaldırımları
Ve adımlarım geniş halkalar oluşturarak uzaklaşıyor benden
Sokaklar açılmış bir kapı sanki sensizliğe
Köşe başlarında başıboş serseriler kadar tedirgin kalbim
Her an bir vukuat işleyebilir ellerim
Ne olur ellerimi saklayacak bir yer göster bana

Gökyüzünde titriyor bulutlar
Çaresiz kalmış dalında yapraklar
Bir çıkmaz içinde şimdi tüm sokaklar
Kuytulara çekilmiş çaresizler,ıslanacaklar

Gökyüzünde titriyor bulutlar

Aşk cesurları sever
Çıkarıp kalbini atabilir misin ateşe
Sıcak bir merhaba için uzatabilir misin elini
Sevebilir misin yeniden
Sebepsiz gülüşlerin

düşün
gözlerini kapatmışsın
sırtını bir salkım söğüte yaslamışsın
yanından akıyor bir nehir
kokusunu taşıyor rüzgar,uzak kırların
gözlerini kapatmışsın;

Ne kederler biriktirdim sol cebimde
Ne özlemler
Ne umutlar
Belki de büyük kabahatler
Kırık, buruk, örpelenmiş bir adamım şimdi
Uzaklarda kalan bir anıyım sadece

Başka bir güne kaldı
en güzel sevdalar
yarım kaldı
yaralı kaldı
kala kaldı
başka bir güne

gün ışıyordu
karşımda bir sen bir de uzanıp giden mavi deniz
gülün kokusu geliyordu bahçeden
sohbetler ,anlama arzusu ve dilimin ucundan dönen tümcelerim vardı
seni seviyorum demek mi bu sessizliğim
kara gözlerinde gecenin sakinliği