Nevzat Güney Şiirleri - Şair Nevzat Güney

Nehirler akar yolunu bulur da
Bir ben bulamam seni
üstüme iliklenmiş bir yelek gibi
Sarmış sevdan beni
Nereye baksam
Nereye dönsem

Bir mevsim ol
Gel bana,sende yaşayayım
saatlerce, günlerce, aylarca
rüzgarına karışayım
bir akşam üstü
Bir mevsim ol gel bana

bir sonbahar günü
sarı yaprakları uçuşurken rüzgarda
kışa yalnız gireceğini bilir her ağaç
zorluklara yalnız ve arınmış girmek mi gerekir
bir ağaç gibi
Oysa ben gelir diye ummuyordum

Bir veda busesi say
bu son bakışı
bir amansız yağmura yakalanmış
ve iliklerine kadar ıslanmışsın da
yürümeye devam ediyormuşsun gibi say

ey gecelere çöken karanlık
çek git artık
tenime sinmiş o güzellik gibi
darmadağın olmuş odamda
yeri yok sana dair hiçbir şeyin

dünü meçhul yarını meçhul
firaridir sevdam
iki dudak arasında tutsak
yorgun düşmüş, artakalan zamanlarda yaşanmaktan

firaridir sevdam,

Gökyüzünde titriyor bulutlar
Çaresiz kalmış dalında yapraklar
Bir çıkmaz içinde şimdi tüm sokaklar
Kuytulara çekilmiş çaresizler, ıslanacaklar
............

ne bir mavinin kıyısında
ne bir ağacın yeşil dalında
ne de bir yıldızın kuyrugunda
sadece gözlerinin içinde en güzel günlerim
gözbebeklerinle gülen siyah gözlerinde
ki ben cennetini gördüm gözbebeklerinde

Hadi beni kendinle başbaşa bırakıp git
Çünkü ben sensiz seni yaşıyorum
iyi ki böyle sevdalara tutulmuş
Böyle kendince savrulmuş
Uzak ellerde unutulmuş haldeyim

Hani olur ya
Öyle zamansız
Vakitsiz bir ayrılık olur da
Sarılamadan son bir kez
Öpemeden doyasıya
Öyle boynu bükük