Anlamak yetmezmiş bazı şeyleri sadece.
Kavramak da lâzımmış.
Bazen hissetmek, hissettiğini de söylemek gerekmiş.
Yalnız bildikleri yetmezmiş insana.
Bilmedikleri lâzımmış asıl.
Sensiz hiçbir akşamın tadı yok artık,
Giden yalnızca sensin sanıyordum ben,
Oysaki kalbimi çalmışsın benden.
Hayallerimi aldın,
Fer bırakmadın gözlerimde,
Güneşin doğuşunda aradım seni,
Bir yıldız kaydığında aradım.
Gözlerinde kutsandım ben senin,
Kalbimle dünyana bağlandım.
Sen gittiğinde boşluğunda buldum kendimi,
Gözlerine daldım nedensizce,
Seni sordum gözbebeklerine.
Bana yıldızları anlattılar sen diye,
Uçsuz şelaledeki yakamozu,
Günbatımını, sonsuz ufku…
Gözlerimi alamıyorum senden,
Kilitlendi gözlerim gözlerinde,
Ben, sende kilitlendim...
Sende kayboldum sandım önce,
Sende varolşumuşum meğer.
25.01.2009 / Pazar
İçimdeki tüm mutluluk kırıntılarının fırtınaya maruz kaldığını duyar gibiyim,
Sanki bir daha geri gelmeyeceklermiş gibi hem de.
Belki de dönmezler gerçekten,
Sonsuzluğun içerisinde uçarlar, asla durmayacakmışcasına.
25.01.2009 / Pazar
İçimdeki tüm mutluluk kırıntılarının fırtınaya maruz kaldığını duyar gibiyim,
Sanki bir daha geri gelmeyeceklermiş gibi hem de.
Belki de dönmezler gerçekten,
Sonsuzluğun içerisinde uçarlar, asla durmayacakmışcasına.
Aklımdan geçen tek şey sen olurdun o an,
Seninle birlikte olmak,
Sana ulaşmak her şeyim olurdu.
Limanımdın benim, kendime dahi ulaşamayıp sana varırdım,
Eğer bir yerlerde kaybolursam sana yanaşırdım,
Haramsın bana.
Senle oturup konuşamıyorum,
Seni görüyorum,
Duyuyorum,
Ama yaklaşamıyorum,
Yanına dâhi varamıyorum.
Aklımın bir köşesi hep sana ait,
Her zaman sana saklı bir yanım.
Elbet ki sebepsiz değil şu yangınım,
Sana cânımı vermeye dâhi varım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!