Geceyi aydınlatan yıldızlar gibi,
Ruhumu aydınlatıyor gözlerin.
Her göz kırpışında
İçim ürperiyor yavaşça ve narin.
O kapkara gözlerinin ardına dalıyorum gizlice,
Belirli belirsiz ürperişler,
Belirli belirsiz pırıltılar,
Yanıp söner ruhumda.
Farkına bile varmam ya,
Döner durur şu dünya...
Özlemiyle mâşukunu yanıp tutuşturan,
Sevenleri bağrında bir türlü kavuşturan,
Martıları Boğaz'ında uçuşturan,
Tüm güzellikleri kendinde buluşturan,
İstanbul...
Şu yüzüme bir damla gülsen,
Bir kerecik olsun senle
Göz göze gelsem.
Aklımı karıyor aşkın,
Fikrimde yalnız sen.
Deniz süzülüyor uslu uslu,
Martılar göz kırpıyor hayallerime,
Rüzgâr ruhuma esiyor, inceden.
Gözlerimi kapatıyorum,
İşte o an görüyorum,
Kimsesiz bir aşk arıyorum,
Sadece benim olacak bir aşk,
Peşinden usanmadan, sıkılmadan koşacağım bir aşk.
Yağmurlu gecelerimdeki damla,
Güneşsiz sabahlarımdaki şebnem olacak bana.
…Ve kadının elinden bir şey düşüverir,
Kimse anlayamaz ne olduğunu,
Kimse fark edemez,
Kimse umursamaz düşen şeyi,
Herkes kendi hâlinde devam eder.
“Yanlış kaynamış bir kırık senin aşkın” dedin,
Kırdın orta yerinden kâlbimi.
Hiç acımadı mı kâlbin,
Benimki can çekişirken?
Hiç üzülmedin mi?
Kapatma gözlerini güzelim,
Basıp da üzerime geçme,
Hüznünle boğma beni.
Siper etme sevdama yüreğini,
Aç o güzel gözlerini,
Aç benim gibi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!