Nesrin Göçmen Şiirleri - Şair Nesrin Göçmen

Yudum yudum içildi
Bir yürekten sevda şarabı
Geç kalmışlığın şerefine
Ay ışığı düşmüş bedenlere
Bir bir döküldü saklı sözcükler
Nefeslerin melodisinde

Sensiz koylarda
Hırçın bir denizdim
Senli olmanın
O gece anladım zorluğunu

Buruk tadında içtiğim şarabın

Sarıkamış yarlarında
Yaşamının baharında
Kışın ayaz ve karında
Doksan bin can şehit oldu
.
Buyurmuştu Paşa Enver

O küçücük aklımla
Takılınca olur olmaza,
Boğulurdu yakınlarım
Saçma yaban sorularla:

'Su ne renk? '

'Değerin ölçülemez'
Dediğinde
Kendimi bir şey sanırdım

Nerden bilirdim
Hiç bir şeyin olduğumu

Ne bir kere kırdık, ne de haykırdık,
'Her şey bitsin dedik' öyle ayrıldık...
Denilen sözlere karşı durmadık,
'Her şey bitsin' dedik öyle ayrıldık...
*
Biçmeden başaklar böyle sarardı,

-Mevlâna’ya saygıyla-

O aşk içre, ayıkken sarhoş gezer
Kendine çoğalır, sığmaz kendine
Ölüm dedikleri nedir ki
Düğündür O’nun için

Geldi Geçti

En çok denizi sevdi
Belki mavisindendi
Özgürlüğündendi belki
Hep yağmuru bekledi

İlkyaza hasretli o çeyrek asır
Öncesi sevincin acıyla dansı
Yaşama sakladı sancılı bir sır
.
Çekince ortadan tek kare ası
Kapısız akşamın bir el oynunda

Bir peri yarattın, gönül selinde,
Neler çektin neler, yaban elinde.
Yanarak yoruldun, kahrın çölünde,
Gülümse yaşama, Mine Çiçeği...
*
Işıklar yanıyor, pencerelerde,