Nesrin Göçmen Şiirleri - Şair Nesrin Göçmen

Yarım asırlık çınar yaprakları dumanlı
Çaresizce dalları burkulmuş, ağır zanlı
Verilmiş sözler yalan, masallarsa hep kanlı
Taşlaşmış tüm duygular sevda yalan fırtına
Zaman ile birlik ol, sen de biraz vur bana
*

Kimsenin uğramadığı bir dağın,
zirvesinde saklı bir mağarada
ne para, ne pul; ne fatura, ne okul;
uygar dedikleri şu dünyadan
hiç ama hiçbir şey olmadan
yalnız sen, yalnız ben, sadece İkimiz;

Günyüzü sefayla dönünce sana,
Geceden soyunup, taşamıyorum.
Sahte yakamozlar sönünce bana,
Gerçeğin şavkında yaşamıyorum.
.
Sevgisiz bir yaşam dikenli beşik,

Denizin kör, yıldızların sağır vaktinde
Sarıla asıla saçlara gir penceresinden
Gizli kulesine

Al kollarına dualarla kirpikler kavuşmadan
Yapıştır tenini tenine, bir tanrı edasıyla

Ben sana ne dedim, ne söyledim ki?
Mermiyi namluya sürüp gelmissin...
Duydugun ne ise ve diyen kim ki?
Her sözü kötüye yorup gelmişsin...
.
Tek sevdigim sensin, seni üzemem;

Hüzünler inatla keserken yolu,
Zavallı çingene hasretin kulu..
Yürekten beklerken yabanıngülü,
Sevgi rüzgarları kime esiyor?
.
Güneşten çok önce, doğan gözlerim,

Korkulardan korkmuyorum derken
Geçmişin izleri takılıyor peşime
Aralıktan bakan mutluluk
Kanıyor nazar boncuksuz aşklara

Gerçek olan varsayımlar

Kızıl nehirler arasında
Buz parçalarıyla yarışır
Anılar küllendiren ayrılık
Kapısız akşamın penceresine
“Keşke”ler yok olurken
“İyi ki”leri bırakır

.
Kümes görür, gözlerini hırs bürür
Taze bir lokmadır tavuk tilkiye
Ayran suyu dökülürse bitkiye
Dal kırılır, yaprak düşer, kök çürür
.

Yazgıya isyanım bitti bu gece
Yerleşmiş tüm taşlar bir bir oynuyor
Deşilen boşluklar sanki bilmece
Ne şiir, ne gönül aşka doyuyor...
.
Kaybolan umutlar geri gelmişler