Nesrin Göçmen Şiirleri - Şair Nesrin Göçmen

Bulutlu bir mehtapta, görünmeyen bir ayken,
Yabanlarda gül değil, taptaze bir goncayken,
Alev olup yakmadan, kıvılcımımla seni
Sevmiş miydin acaba eyy sevgili sen beni?
*
Nedensiz git dedin de, sorgusuz çekip gittim,

Dünyaya gelirken dilsiz gelse de,
Sevda çeken konuşurmuş her dili;
Deli gönlüm ağlasa da, gülse de,
Seni sevmek ayrıcalık sevgili...
.
Bütün güzellikler sevdamda saklı,

Dünlerimi süsleyen sendin özümde canım
SOnsuz tutkularınla esrik düştü her yanım.
Ancak sunduklarımdan pişman değil vicdanım,
'İnan/Kul' dan vazgeçip sevgiye çağlıyorum
Kalın bir çizgi atıp utançsız seviyorum...
.

Zeval Olmaz Elçiye
.
Sevda nilüfere selam yolladı
Dedi “baş üstünde yazılı adı”
Yeşilden vazgeçmiş çokça ağladı
Ben elçiyim, zeval olmaz elçiye

Çalıntı Saatler

Nilüferin ortasına düşen
Kızıl bir leke
Ve dolunayın gölgesine
Asılan renkler

Kokusuz Koku


Ortalık kar kokuyor
Palazlı tunç fındık
Portakal çiçeği delisi

Kalan Ne ki Temiz Olan Zaman Bu Zaman

Çalanın sırtı pek, karnı tok ama
Yediği naneler, tavalar kirli
Yoruldum, bezginim bakarım cama
Alaca boyanmış havalar kirli

Yazgıya isyanım bitti bu gece
Yerleşmiş taşlarım bir bir oynuyor
Deşilen boşluklar sanki bilmece
Şiir de, gönül de aşka doymuyor.
.
Kaybolan umutlar geri gelmişler

Dünyaya dost düşman insanlar geldi
Hepsi birer birer göçüp gittiler
Kimisi ağlarken, yalandan güldü
Hepsi de eceli seçip gittiler
.
Süleyman yaşadı dokuz yüz sene

Yalana bulanmış sularda
Üşüyor nilüfer
Rahmete açılmış ellerin ihanetine
Çatlıyorken toprak

Tuşu kırık bir zamanda