Nesrin Göçmen Şiirleri - Şair Nesrin Göçmen

Aralık düşen akşamda
Bembeyaz, günâhsız, bereketli
El değmemiş kokularla
Yeni bir bebenin kundağındaki
Aklıklar kadar güzelsin

Özgürsün deme sen, inanmam buna,


Bakir yüreğimin nişanlısısın.

Unuttun mu bilmem o günden beri,
Öksüz bıraktığın kahve gözleri?
Kollarını bekler hala o peri
Yeşeren umudun son sokağında
.
O tek seni sevdi, sevdi bir kere

Sevgiyi bayramdan,
bayramı sevgiden ayırdetmeden,
yaşayıp gidenlerdenim ben.

Bir çiçek gibiyim.
Yok, değil öyle...Sevda çiçeği değil..

Günler yıla döneli yosunlarım çoğaldı
Sessizliğin vuslatı seçmiş olsun cantanem
Estirdiğin rüzgârlar yağmurlarımı aldı
Bakışından hüzünler kaçmış olsun cantanem
.
Yüreğim incilendi bir görsen ne haldedir

Hüzünle karışık
bir umut var içimde.
sensizliğin hüznünü,
yeni bir günün
seni getireceği
umuduyla bastırıyorum

Bırak peşimi zaman
Sırası mı toplamanın
Bölmenin, çarpmanın

Hesap vakti çoktan geçti
Olmam gereken yerde miyim?

Yüksek duvarlar,
Anahtarı yitik kapılar ardında
Yalnızlık öpülen
Kopya bir yaşam sunulan.
.
Doğarken başlar yasaklar...

Ayağında çamurlu lastiği
Başında mor, yeşil yazması
Kalın siyah örgülü saçları
Yüzündeki kırışıklıkları
İle tanıdım Havva Kadın`ı
.

Dönüm noktasında başladı koşu
İmrenen bakışlar yermedi beni
Birlikte boyadık yeşile kışı
Hiç kimse gönlüne vermedi beni
.
Tertemiz namusum bende emanet