Nesrin Göçmen Şiirleri - Şair Nesrin Göçmen

Yalana düşer anıların gölgesi
Bulutların gözyaşıyla bittiği yerde
Umuda bol gelir iğne deliği
Yalan gülüşler ortasında
Güneşi özleyen kardelen
Güzelliğine saklar kendini

Üçüncü bir sözcük doğar aramıza
İmgesel çağrışımları bol
Gerçekle masal arası
Sert rüzgârlara karşı
Yaşam boyu sürecek
Bir aranış

Gündoğumunda solan bataklık çiçeği
Toprak kadar doğurgan ve cömertsin
Su birikintilerinde oynar çocuklar
Yüzüne örter kalbinin perdesini

Vicdanın sesine kulak açarsın

Kırmızı tenekeli, votkalı birayı, hüzünlerinin tozlarını yıkayıp,
berraklaştırıp, özgür bırakarak, yudumluyor adam...
İçtiği, sevdalandığı gözlerdi aslında...
Kahve buğusu bakışların bir yudumuydu Onu, zille zurnaya boğan..
Ara, ara içlice dökülen, belli belirsiz ezgilerdi, mezesi...

Şarkılar var içli, türküler yanık,
Dinlerken kendince dalarsın hani...
Yürek dertlerine, efkarın tanık,
Andıkça geçmişe, ağlarsın hani..

Kendince ve yalnız dinlediğinde,

Kendini goncadan sayıp kasılma
Baharın sonunda güllenemezsin
Önüne çıkanı sarıp, asılma
Dikenli dallarda allanamazsın
.
Tanrım akıl vermiş kullansın diye

Yabancıysan güzelliklere,
Usul usul uzaklaşırsın yaşamdan
Grileşir maviler
Yudum yudum kanayan güzlere

Göç eder ıssız yarlardan

Tükenmek isterce kendini yorma,
Sevgidir bedeli seveni sorma,
Vuruşlar ağırdır dengini kırma,
Açılan yaralar delip geçmekte...
.
Boşuna harcama gelecek anı,

Yılllar yılı gönlümde doğan,

gönlümde büyüyen,

gönlümde yaşayan bir sevdiğim vardı.

Tırtıllar gebeymiş kelebeklere
Çirkinliği utanç suda yıkarken
Dualar yüklenmiş tüm meleklere
Bedensiz gözleri nazar yakarken
.