Duhan mı gökyüzünü kaplayan?
Nedir bu kapkara duman?
Hocalı yanıyor,
Hocalı ağlıyor,
Hocalı kan kokuyor kan!
Duhan,yanan yüreklerden fışkıran duman.
Dayan yüreğim bu vahşete,nasıl dayanırsan dayan,
Öyle bir tanımsız vahşet ki bu!
Tuu medeniyet sen isen eğer,binlerce tuuu!
Duhan!
Kapkara semalarda çocuklar çığlık çığlık,
Nasıl bir adalet bu,bu nasıl insanlık?
Yükselen vahşi naralardan,anlıyorsun.
Ki, yamyamlık bu, düpedüz yamyamlık.
Duhan,Duhan!
Anam,bacım,oğlum,kızım,
Hocalıda yanan.
Hocalıda katliam,Hocalıda yas!
Bu vahşetin mimarı olamaz nas.
Ankaranın dünkü fırtınası,
Sinmiş şiire hırçın,ağlamaklı.
Gök kubbeyi sarmış toz duman acıdan,
Çağla yüreğim çağla,
Ne zaman dinecek sevdam?
Duygu salınımları harman,
Gece, karabasanlar şehri,
Gündüz yazar, çizer,
Gece boşaltır zehri.
Gece arkadaşım, gündüz dostum.
Bana ulaşamaz feleğin kahrı.
Gece karanlık,aydınlık gündüz.
Gökyüzüne kucak açtım az önce,
Dolunaya selam verdim gizlice,
Dedi bu ne güzellik,bu zarafet,bu cilve
bana nispet mi senin bu çalımın bu edan,
çekil git mekanmdan olursun sonra nadan.
Senin kadar yüreğim büyük değil diye,
Senin gibi kollarım güçlenmediyse,
Gönül koyma bana,
Sonra ulaşamam sana.
Sen dağ gibi bir babaya sırt dayamışsındır.
Hak’dan,mangal gibi bir yürek armağan almışsındır..
Güneş’im, Ay’ım, yıldızım!
Yokluğunda yüreğimde sızım.
Sen ıraksınya şimdi bana,
Ben birazım,ben azım.
Duy sese dökülmemiş çığlıklarımı.
Ben yalnızım, ben akordu bozulmuş sazım.
Günbatımında Karşı yaka’dayım
Denizin sıfır noktası,
Senli, benli
Gözlerimin yosun derinliği denizin diplerinde kulaç atıyor
Bir tek deniz kızını arıyor.
Sana duyduğum sevgi
Yüreğimi yaraladı.
Sana verdiğim taviz.
Onurumu karaladı.
Aldattın, incittin, kırdın,
GİT İŞİNE,
Git işine be şeytan!
Sen kendini ne sanıyorsun.
Sana pabucunu ters giydirir insan.
Sen nerden bileceksin?
Meteliğe kurşun atarken hanlar, kervansaraylar satmayı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!