Yüreğim,
Bilir misin nedir ereğim?
Yıldızlar var ya hani,
Gece konukları evrenin,
Öylesine yüreğim,
Öylesine aydınlatsın, tüm karanlıklarını, gözlerim.
Etrafımda pervane oluyorsun,
Ben olmasam yanında,sararıp soluyorsun,
Nerde olsam arayıp buluyorsun,
Sanarak ne çok yanıldım ben!
Hep beni sevdiğini,
Seni affedebilirim belki!
Çırılçıplak soyunduğunda korkularından.
Senden vazgeçeceğime dair kuşkularından.
Seni bağışlayabilirim belki!
Anadan üryan göründüğünde,
Kızarız,ev yıkarız.
Kırılırız kalp kırarız.
Haktan gelen uyarıyı,
Ne alır,ne duyarız.
Peygamberim,öfkeliyken otur buyurmuş.
Sabır acı yoğunken makbulmüş.
Yüreğimde ince sızı.
Söyle kim ayırdı bizi?
Hiç kalmadı aşkın izi.
Bitti artık bizim dizi.
Ilgıt ılgıt esen yeller.
Hala inkârda gönlüm,
Ve hala riyada dilim.
Neden hala alev tutmalara hasret elim?
Benzer simalara akmakta hala can özüm.
Her ikinin birinde hala adındır sözüm.
Ve her şarkı senden nağmedir, iki gözüm.
Neden hala “hayır”lara dönük yüzüm.
Hala bendini zorlar gözümdeki seller.
Ve hala kokunu taşımakta güneyden esen yeller.
“Asla” derken gurur, öksüz, yetim sevda neyler.
Hala rüyalarımın tek kahramanı sensin.
Ve hala masallarımın şahmeranı sensin.
Neden hala hışımla sıkılır yumruklarım seni düşlerken,
Ve neden hala sana hasret tenim,
Sana inat, günah işlerken.
Hala kırdığım kalemin hükmüne efkârda gönlüm.
Ve hala kıydığım sevdanın yasında dilim.
Hala yokluğun zulüm üstüne zulüm.
Neden hala gelmiyorsun, eyyy! Kahrolası ölüm.
Ellerim olsaydı,yanaklarını okşardım.
Ayaklarım olsadı,sana koşardım.
Diyerek kendini kandırma.
Bana sarılmak için,sadece istemen yeter,
Bakarsın omuzlarında kanatların biter.
Yüreğime düşen kor alevsin sen,
Yaktığın ateşi bir görebilsen,
Ardından gelirim nereye gitsen,
Dönüşün hep bana olur mu can?
Bilmem endamını, boyunu senin,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!