Nermin Akkan Şiirleri - Şair Nermin Akkan

Sana sırt verdim, dumanlı dağım benim.
Sana yurt oldum, verimli bağım benim.
Sana bent oldum, en güzel çağım benim.
Sana dert oldum, elim, ayağım benim.

Yüce dağda karımsın,

ATATÜRK KİMDİ?
Atatürk kimdi, nasıl biriydi?
Zeki, akıllı veya dengeli miydi?
Normal değildi, anormal hiç değildi.
Bence Atatürk başka bir şeydi.

Ben çocuğum arkadaş,ben bayramın kendisiyim.
Bayramınızı ben kutlamalıyım,ben evrenin bekçisiyim.
Siz benim bayramımı kutlamayın,meclisin kürsüsünde
Siz orda kavga ediyorsunuz,meclis niye açıldı! niye?

Bana bayram mı bıraktınız kutlanacak?

İstersem mini etek, istersem çarşaf giyerim.
İstersem türban takar,istersem dazlak gezerim.
Beni görünüşüme göre katagorize etmeyin,
Ben düşünen, ben hisseden,ben direnen biriyim.

Sağcı,solcu,nurcu,liboş,,,

Aaaah! Ahh! Kapında değişmiyorsa mürit, bu nasıl Dergâh,? Yüz sürüyorsam her dem kapına, Dilim çatal çatalsa hala, Aaaah! Ahh! Kapında değişmiyorsa mürit, bu nasıl Dergâh,? Sağ elin verdiğini, sol el bağırıyorsa, Kusur gördüğünde göz, şahit çağırıyorsa, Aaaah! Ahh! Kapında değişmiyorsa mürit, bu nasıl Dergâh, Hoş görüyü unutup mürit, nefreti kusuyorsa, Haksızlığı görerek bir de göz yumuyorsa Aaaah! Ahh! Kapında değişmiyorsa mürit, bu nasıl Dergâh? Kul hakkını yiyerek, fetva dağıtıyorsa, Zikrin başından kalkıp, kula bağırıyorsa, Aaaah! Ahh! Kapında değişmiyorsa mürit, bu nasıl Dergâh, Tatlı dili ellere, zehri dar gönüllere, Aktarıp ta kullara eziyet ediyorsa. Bir de zafer kazanmış kul edasıyla, Salınıp meydanlarda, ilahi şakıyorsa, Aaaah! Ahh! Kapında değişmiyorsa mürit, bu nasıl Dergâh, Sığınıp mürşidine, beddua ediyorsa, Yaptığı densizliğe “himmet ”dileniyorsa, Kur’an hükmüne rakip, hükümler veriyorsa, Aaaah! Ahh! Kapında değişmiyorsa mürit, bu nasıl Dergâh, Kula hizmet etmeyi, bahşişe bağlamışsa, Zikir meclislerinde “hu” çekip ağlamışsa, Evlada merhameti bir de zillet saymışsa, Aaaah! Ahh! Kapında değişmiyorsa mürit, bu nasıl Dergâh, Kulağın duyduğunu âleme yayıyorsa, İftirayı atarken şahidi buluyorsa, Akrabayı, atayı bir de hor görüyorsa, Aaaah! Ahh! Kapında değişmiyorsa mürit, bu nasıl Dergâh, Kendi kispetindeki eş dost ayırıyorsa, Haklı haksız demeyip, gözde kayırıyorsa, Bir de sohbet ehlince kutsal sayılıyorsa, Aaaah! Ahh! Kapında değişmiyorsa mürit, bu nasıl Dergâh, KAPINDAN el almışsa, Deryalara dalmışsa, Anda Hakkı bulmuşsa, Aaaah! Ahh! Kapında değişmişse mürit, ne güzel Dergâh, Gönlü engin olmuşsa, Ruhu huzur bulmuşsa, Kurda kuzu sormuşsa, Aaaah! Ahh! Kapında değişmişse mürit, ne güzel Dergâh, Yoksul kapısında dost, Ataya olmuşsa post, Bir de unutmuşsa ast, üst, Aaaah! Ahh! Kapında değişmişse mürit, ne güzel Dergâh, Tüm kâinatla barış, Kula hizmette yarış, Yalnız Allah’a varış, BUDUR DEMİŞSE DERVİŞ, Aaaah! Ahh! Kapında değişmişse mürit, ne güzel Dergâh,

Bir can, cananına her zaman Ben senin için ölürüm, canan, Canım sana feda olsun “dermiş. Canan canın sözlerine gülermiş, Samimiyetine inanır çok sevinirmiş. Ama bir gün sınayacağı tutmuş esprisine. Hastayım, ölüyorum bana canını versene, Demiş. Can, sermiş, Kuş tüyü yatağı, cananını yatırmış, Sarmış sarmalamış, başlamış, Ömrüm sana feda, Ben ölürüm sen yaşa Gece yarısı can uyumuş yorgun ve bitkin bir ara, Canan fırlamış yatağından hınzırca, Kurmuş tuzağını umarsızca. Girmiş kuş tüyü yatağına, Başlamış inlemeyeayyy cana! Can, açmış gözlerini korkuyla, “Acep cananıma bir şey mi ola,” Ama o da ne! Başucunda Azrail, oturur baykuş kılığında. Can istemsizce uzatmış işaret parmağını cananı göstererek, Kendince hasta ben değilim diyerek. Can gülmüş kıs kıs demiş, “can kutsal emanet Anlayana bir cevap, gayet açık ve net. Allah seçmek durumunda bırakmasın kulları. Yoksa gücendirir canan ile canları.

Yuh olsun sana!
Bayat üzüm suyuna sattın ya bizi.
Teneşire gelesin birlikte, artık ayırmasınlar sizi.
Geceler karabasanın olsun, anasonlarla çimesin emi?
İçtiğin zıkkım olsun, kıyıya vursun bindiğin gemi.
Artık arpa suyuna bansınlar kefenin.

İlk kez doğum gününü benim kutladığımı söylemiştin. Kanat takmıştım,yine bir ilki daha yaşıyorsun benimle diye. Öyle ya ilk elini tuttuğun kız bendim,İlk öptüğün de ben. Benden önce kimseye sımsıkı sarılmadığını soylemiştin sen. Bütün ilkleri yaşatan olduğum gibi sonları da benimle yaşıyorsun. Benden sonra başkası seni seviyorum demedi sana görüyorsun. Ellerini avuçlarına almadın yavru kuş gibi hiç kimsenin bir daha. Benden başkasıyla, biliyorum uyanmadın başka bir sabaha. Bütün sonlar armağan olsun sana,son kutlanan doğum gününde. Doğum günün kutlu olsun benle de bensiz de. Keşkesiz gelecekler armağan ediyorum sana sessizce. Vedalarımla uzaklaşıyorum dönüşsüz yollara yüreksizce.

iki uydum vardı benim,biri ay biri Güneş
İkisi biribirine vurgun,ayrılmaz iki kardeş
Ağlarken bir tanesi,gülemezdi diğeri
Ayağına diken batsa birinin,yanardı ötekinin ciğeri

Biri yeşil,biri mavi,bakardı bana

En kalabalık olduğum an,
KENDİMLE KALDIĞIM ZAMAN.
Yalnızlıktan ürktüğünde galiba,
Sızlanıyor içimdeki acemi ozan.