Nefsin Kül Olduğu Yer Şiiri - Seyrani Göl

Her gönlün bir ocağı vardır,
her kalpte başka bir yanış...
Kimi is içinde kaybolur,
kimi nâr ile arınır yavaş yavaş.

Ocağın harı dışta görünmez,
asıl yakış içtedir;
görünmeyen bir köz
nefsin sarp duvarını deler sessizce.

Kolay değildir yanmak
her alev, kalpten bir perde indirir:
bir kibir, bir vehim,
bir "ben" sanısı erir ateşin dilinde.

Sen sanırsın ki eksiliyorsun,
oysa içten içe
bir mana yoğruluyor sende.
Hamlık, ateşte belli olur;
pişmeyen gönül
sırra dokunamaz, hakikate varamaz.

Mevlâ’nın nazarı,
kor olan kalplere düşer.
Ne çok duman ister,
ne gösterişli yangın...
Az ama öz yananlara
bir sır gibi iner ilâhî rahmet.
S.GÖL