Nefret Şiiri - Şükran Çamoğlu

Sürme ellerini dokunma bana
Kutsal aşkımı kirletemezsin
Sen alçak sefil perişan
Git git başkalarına yalvar
Onlara uzat ellerini
Utanacak ne var
Gurur mu kalmış sende
Öyle alçakmışsın ki
Oturup diz çöksen de önümde
Seni ölesiye affedemem ki
Sevgide bir nefrette
Bunca yıldır ayrı kalıp
Olur mu tekrar birleşme
Ben kurumuş akmaz çeşme
Sen kavrulan çöl gibisin
Bir kez nefret ettim işte
Nazarımda pul gibisin