Sizi üzen insanları bırakın gitsinler. Sonsuza kadar aklınızdan çıkartın, unutun. Bağışlayın ve onunla olan tüm bağlarınızı koparın, onu serbest bırakarak, ne kadar özgür ve mutlu olduğunuzu görün. Şimdi o pencereden yeniden bakın dışarısı ne kadar temiz ve berrak görünüyor, işte artık tam manası ile özgürsünüz. Şimdi bu anın keyfini çıkarın ve zamanı doya, doya yaşamaya başlayın. Çünkü, bağışlayıcılık kadar kusursuz bir intikam yoktur.
uzulmek belki hayatta en anlamlandiramadigim sey.... Neye uzulunur, uzulurse nicin uzulunur, ne zaman uzulmeli... Bu sorulara hic cevap veremedim... Cunku insanin parasini yitirediginde uzulmesi ile dinine zarar geldigini dusundugunde uzulmesini ayni kelimelerle ifade etmesi garip birsey... Bunu sadece turkcesin acizligine yoramadim.... Uzuldum diyelim zaman duruyor...Moral sifir....Ifadem almasi gereken en cirkin seklini aliyor.... Kendime o an cok kiziyorum... Deger mi diyorum...Ama birsey ifade etmiyor....Bozulan ifademi yakistiramasamda kendime degistiremiyorum.... Sebeplere bakmali biraz belkide... Beni uzen ne.... Dini mi dunyevi mi? ? ? Deger mi degmez mi? ? ? Degerse uzul gitsin diyorum... Ama bogulmadan icinde... Biraz zevkini cikar halinin...Kurtulmaya calisma.... Bak nasil birsey....Kesfet.... - 'Asik emmi' dedi cocuk Asik Veysele...'Biktim artik uzulmekten sonra basim agiriyor'... Bende cok uzuluyorum....Basimi ellerimin arasina alip uzulmek geliyor ölen her bir cocuga...Solan her bir cicege...Kaybolan her bir duyguma....Kafami kaldirdigimda goremedigim anneme....Bana masal anlatmayan babama...Beni anlamayan kardesime...Kaybettigim herseye....Ve Sana..... Ama ya seytanin vesvesesi ise vazgectim uzulmuyorum....
Gecenin karanlıklarına haykırmak istiyorum avazımın çıktığı kadar, Ama sesim kısılıyor yapamıyorum hep içime atıyorum. Halbuki ben suçsuzdum, suçlanmayı içime sindiremiyorum. Yine bağırmak geliyor içimden, sesim kısılıyor susuyorum.
insanlar üzülebilirler,kırılabilirler, hatta hayata küsebilirler. herşeye rağmen ayakta kalmaktır esas olan. mavi gözlü prenses, üzülmelerde geçer. güngelir her şey mazi olur. prenses unutma, biz bile bir sonraki an mazi oluyoruz.
Biraz önce çok üzüldüm ve böyle insanlarla bu ortamı paylaşmaktan utandım...Bir arkadaşımız arada sırada mana msj. atıyordu, ama ben hiç birine cevap yazmadım...Bu akşam üstü, artık bana msj. atmıyacağını, küfürlü ve haddini aşan bir üslup tarzı ile belirtti...Benim inançsız bir KEMALİST olduğumu, o yüzden de kendisi de ona göre dini bütün bir insan olduğu için ben ona hiç cevap yazmamışım...Veee ardından da yine abuk subuk, sözler içeren bir yazıyı benim sayfama yazmış...Onun o yazısını sildim...Benim ATATÜRK ilkelerini benimsemem...MÜSLÜMANLIĞIMI etkilemez ki... Hatta ben ATAİST bile olabilirim...Ya da aşırı İSLAMCI...Kimseye zarar vermediğim sürece...Kendime yaşadığım sürece, kime ne...Benim bura da ve kendi çevrem de her kesimden çok iyi görüştüğüm insanlar var...Türbanlı arkadaşım da var...Canımı bile verebileceğim...Ataist arkadaşım da var...İnsan olmak ve öyle davranmak için akıl, yürek ve ruh lazım...Bunları barındıranlarla her zaman görüşürüm...Açıkça, her yerde onlarla bulunurum...Görüştüğüm İNSANLARI kimseden saklamam...Kimseye de hesap vermem...İnsanoğlu kendi istekleri olmayınca hemen saldırganlaşıyor ve kabalaşıyor...Yani gerçek kimliğini farkında olmadan ortaya koyuyor...Aslında burası gerçek dünya...Sanal alem, fiziken birbirimizi tanıdığımız alem belki de...Çünkü burada, bizi tanımadıklarını düşünerek her şeyi daha rahat ortaya koyuyoruz...Yani gerçek kişiliğimizi ortaya koyuyoruz...İçimizdeki BENİ çıkartıyoruz...Bizi tanıyanlara maskeler takabiliyoruz...Bunu hepimiz yapıyoruz...Buradaki davranışlarımız, yazıya dökülen düşüncelerimiz, esas BİZİZ...
Üzülmek kafi gelmiyor. Giden gitmiştir ve yalnızlıkla baş başa kalınmıştır. Yürek isyanlarda. Akıl durma noktasını çoktan geçmiş. Ruh dediğimiz şeyse bizden ayrılmış, firardadır... Üzülmek, üzülmek neye yarar ki. Tadilat dönemi başlanmalı. Her şey yeniden onarılıp,hayatın akışına bırakılmalı...
Benim için çok anlamlısın öyle ki senin bendeki yerin bu satırları yazmama sebep oluyor. Kabul edilemeyecek bir şeydi belki yaptığım ama sen de biliyorsun ki her insan hata yapar ve senden bir kereliğine olsun beni affetmeni diliyorum. Kalbindeki yerimi yitirdiysem, beni affetmeni bekleyemem. Ama tekrar düşünmen için kendine fırsat vermeni istiyorum. Yine eski günlerdeki gibi olalım
kalbim kan yerine elem pompalıyor sanki beynime giden oksijenlerin yolunu kesti; bir zalim, bir acı eşkiya.. kilitlendi tüm kapılarım tek tek! bir nefes, bir umuttu ziyaretime gelen sadece onuda devirdiler yere bir kahpe kurşunla.. üzülüyorum!
Sizi üzen insanları bırakın gitsinler. Sonsuza kadar aklınızdan çıkartın, unutun. Bağışlayın ve onunla olan tüm bağlarınızı koparın, onu serbest bırakarak, ne kadar özgür ve mutlu olduğunuzu görün. Şimdi o pencereden yeniden bakın dışarısı ne kadar temiz ve berrak görünüyor, işte artık tam manası ile özgürsünüz. Şimdi bu anın keyfini çıkarın ve zamanı doya, doya yaşamaya başlayın. Çünkü, bağışlayıcılık kadar kusursuz bir intikam yoktur.
ngggb
La Tahzen
Acıyormu kalbin, çok mu acıyor
Hiç acımasaydı ya
Demek ki dokunan var kalbine
ki senden ümit kesilmedi..
La Tahzen
Kederden, umutsuzluktan
Yarılıyorsa göğsünün kafesi
Gönül toprağın
Taştan arındırılıyor demektir..
La Tahzen
Başın yerde
Ellerin böğründeyse çaresizlikten
Bir büyük teselli kapısının önündesin demektir
Asi boynunu eğmeden geçemezsin o kapıdan..
La Tahzen
Karlar yağıyorsa güvendiğin dağlara
Yarının çiçekli ovaları içindir
Sökülüyorsan böyle içinden yaprak dökmek misali
Bahar gelsin diyedir..
La Tahzen
O senden ümidini kesmedi ki
Sen kendinden kesesin..
'Ne kadar seversen sev, asla belli etme sevgini.
Çünkü sevdiğin kişi, sevildiği kadar üzecektir
seni..'
- Paul Auster
Arkandan konuşanlar varsa üzülme;
Çünkü onlardan daima bir adım öndesin.
Ey İnsan kaf dağı kadar yüksekte olsanda, kefene sığacak kadar küçüksün. Unutma...herşeyin bir hesabı var üzdüğün kadar üzülürsün.
Şems-i Tebrizi
'üzülmedim diyemem'
anlatıyorum,hiç konuşmadan
buğdayın içini dökmesi gibi...
ağlamayı aç susuz sigara içmeyi kendi halinde hesapsızca yarını düşünmeden robot gibi yasamaktır
geri dön herseyin elimizde olması gibi üzülmekte elimizde ama istem dışı üzülmek bence bizim aptallığımızdır
bunu haketmemiştim sana beni üzme dedim yüreğimi kanattın
beni üzüyorsun..ilk defa ulaşıyor acının bu raddesi hücrelerime
ama senin beni düşünerek üzüldüğünün fikri bile beni öldürebilir..
Üzülmek, yarının sıkıntısından birşey eksiltmez; sadece bugünün gücünü tüketir.
üzülmek insan için en zorlu bir anı demektir.
talihim bana 'ben seni üzeceğim,ama sen sakın üzülme'dedi (mevlana)
Naif duygulardan bir tanesi...Fazla olmamalı...
uzulmek belki hayatta en anlamlandiramadigim sey....
Neye uzulunur, uzulurse nicin uzulunur, ne zaman uzulmeli...
Bu sorulara hic cevap veremedim...
Cunku insanin parasini yitirediginde uzulmesi ile dinine zarar geldigini dusundugunde uzulmesini ayni kelimelerle ifade etmesi garip birsey...
Bunu sadece turkcesin acizligine yoramadim....
Uzuldum diyelim zaman duruyor...Moral sifir....Ifadem almasi gereken en cirkin seklini aliyor....
Kendime o an cok kiziyorum...
Deger mi diyorum...Ama birsey ifade etmiyor....Bozulan ifademi yakistiramasamda kendime degistiremiyorum....
Sebeplere bakmali biraz belkide...
Beni uzen ne....
Dini mi dunyevi mi? ? ?
Deger mi degmez mi? ? ?
Degerse uzul gitsin diyorum...
Ama bogulmadan icinde...
Biraz zevkini cikar halinin...Kurtulmaya calisma....
Bak nasil birsey....Kesfet....
- 'Asik emmi' dedi cocuk Asik Veysele...'Biktim artik uzulmekten sonra basim agiriyor'...
Bende cok uzuluyorum....Basimi ellerimin arasina alip uzulmek geliyor ölen her bir cocuga...Solan her bir cicege...Kaybolan her bir duyguma....Kafami kaldirdigimda goremedigim anneme....Bana masal anlatmayan babama...Beni anlamayan kardesime...Kaybettigim herseye....Ve Sana.....
Ama ya seytanin vesvesesi ise vazgectim uzulmuyorum....
allah bir daha üzmesin gül gayrı
Gecenin karanlıklarına haykırmak istiyorum avazımın çıktığı kadar,
Ama sesim kısılıyor yapamıyorum hep içime atıyorum.
Halbuki ben suçsuzdum, suçlanmayı içime sindiremiyorum.
Yine bağırmak geliyor içimden, sesim kısılıyor susuyorum.
insanlar üzülebilirler,kırılabilirler, hatta hayata küsebilirler.
herşeye rağmen ayakta kalmaktır esas olan.
mavi gözlü prenses, üzülmelerde geçer.
güngelir her şey mazi olur.
prenses unutma, biz bile bir sonraki an mazi oluyoruz.
Biraz önce çok üzüldüm ve böyle insanlarla bu ortamı paylaşmaktan utandım...Bir arkadaşımız arada sırada mana msj. atıyordu, ama ben hiç birine cevap yazmadım...Bu akşam üstü, artık bana msj. atmıyacağını, küfürlü ve haddini aşan bir üslup tarzı ile belirtti...Benim inançsız bir KEMALİST olduğumu, o yüzden de kendisi de ona göre dini bütün bir insan olduğu için ben ona hiç cevap yazmamışım...Veee ardından da yine abuk subuk, sözler içeren bir yazıyı benim sayfama yazmış...Onun o yazısını sildim...Benim ATATÜRK ilkelerini benimsemem...MÜSLÜMANLIĞIMI etkilemez ki... Hatta ben ATAİST bile olabilirim...Ya da aşırı İSLAMCI...Kimseye zarar vermediğim sürece...Kendime yaşadığım sürece, kime ne...Benim bura da ve kendi çevrem de her kesimden çok iyi görüştüğüm insanlar var...Türbanlı arkadaşım da var...Canımı bile verebileceğim...Ataist arkadaşım da var...İnsan olmak ve öyle davranmak için akıl, yürek ve ruh lazım...Bunları barındıranlarla her zaman görüşürüm...Açıkça, her yerde onlarla bulunurum...Görüştüğüm İNSANLARI kimseden saklamam...Kimseye de hesap vermem...İnsanoğlu kendi istekleri olmayınca hemen saldırganlaşıyor ve kabalaşıyor...Yani gerçek kimliğini farkında olmadan ortaya koyuyor...Aslında burası gerçek dünya...Sanal alem, fiziken birbirimizi tanıdığımız alem belki de...Çünkü burada, bizi tanımadıklarını düşünerek her şeyi daha rahat ortaya koyuyoruz...Yani gerçek kişiliğimizi ortaya koyuyoruz...İçimizdeki BENİ çıkartıyoruz...Bizi tanıyanlara maskeler takabiliyoruz...Bunu hepimiz yapıyoruz...Buradaki davranışlarımız, yazıya dökülen düşüncelerimiz, esas BİZİZ...
harcanan emeklere acımağ, için için yanmağ; (
üzülmek içinin yanması canınım acımasıdır.canım acıyor
insan sebepsiz yere üzülmez.nasıl olsa herşeyın bi sebebi var dımı
üzülmek insanın içinin acımasıdır.Kendini çok mutsuz hissetmedir.Bazen kendinden ve herşeyden uzaklaşmak istemesidir.
insan-ca bir duygu..
üzülmek teslim olmaktır...ben teslim olmadım sende olma..die bişey vardı valla ben üzüldüğüm zmn ondan da zevk alıom ne iştir anlamadım bnde... :)
Üzülmek kafi gelmiyor.
Giden gitmiştir ve yalnızlıkla baş başa kalınmıştır.
Yürek isyanlarda.
Akıl durma noktasını çoktan geçmiş.
Ruh dediğimiz şeyse bizden ayrılmış, firardadır...
Üzülmek, üzülmek neye yarar ki.
Tadilat dönemi başlanmalı.
Her şey yeniden onarılıp,hayatın akışına bırakılmalı...
Benim için çok anlamlısın öyle ki senin bendeki yerin bu satırları yazmama sebep oluyor. Kabul edilemeyecek bir şeydi belki yaptığım ama sen de biliyorsun ki her insan hata yapar ve senden bir kereliğine olsun beni affetmeni diliyorum. Kalbindeki yerimi yitirdiysem, beni affetmeni bekleyemem. Ama tekrar düşünmen için kendine fırsat vermeni istiyorum. Yine eski günlerdeki gibi olalım
kalbim kan yerine elem pompalıyor sanki
beynime giden oksijenlerin yolunu kesti;
bir zalim, bir acı eşkiya..
kilitlendi tüm kapılarım tek tek!
bir nefes, bir umuttu ziyaretime gelen sadece
onuda devirdiler yere bir kahpe kurşunla..
üzülüyorum!
insanca..
kaç bahar geçti kaç gönül yıktık biz..
hangi ırmakta yıkansın ellerimiz..:((